به بهانه اتهام تبانی و رشوه در فوتبال/مصلحت نیست که از پرده برون افتد راز؟

محمد جواد پاینده: ناداوری، رشوه خواهی و رشوه گیری ، تبانی و زد و بند ، استخدام جادوگر ، اجیر کردن تماشاگر نمای فحاش ، خریدن بازیکن حریف در شب قبل از مسابقه ، گرفتن حق دلالی جذب بازیکن از جانب مربی و یا مدیر ، دوپینگ و از این قبیل شنیده ها و گفته ها در این سال ها به کرات مطرح شده اما در قبال تخلفات آشکار و یا تهمت های غیر مستند چه رفتار و برخورد مناسبی صورت گرفته است؟

آسمان ابری ماه را در پس تیرگی هایش پنهان می کند اما نه برای همیشه ، هرچقدر که ابرها ماندگار باشند ، ماه ماندگار تر است و بالاخره سر بیرون می آورد از پشت تیرگی، این حکایت سال های پر ابهام ورزشی است که پاسخی به سوال های بی جوابش نمی دهد ، رسوایی هایش پنهان است در پرده مصلحت اندیشی اما مصلحتی که شاید به صلاح برخی افراد و اشخاص باشد اما به صلاح جامعه ، پاکدستان و دلسوزان ورزش نبوده و نیست!

اخلاق و پاکدستی و مبارزه با فساد از اصلی ترین مبانی دین و فرهنگ ماست اما اینهمه در پرده مصلحت اندیشی و کدخدا منشی برخی از متولیان امر که مسئول رسیدگی به پرونده های فساد از انواع گوناگون در ورزش کشور بوده اند و هستند نادیده گرفته می شود.

اتفاقات اخیر فوتبال کشور ، داوری جنجالی محسن قهرمانی و تغییر سرنوشت یک مسابقه به زیان پرسپولیس با توجه به خصوصیات شخصیتی فردی مثل علی دایی که به دلیل پاکدستی و سلامت نفس، برای گفتن حق خودش هیچ پروایی ندارد شاید زنگ خطری را به صدا در آورده تا روزهای ابری و پر ابهام این ورزش را آفتابی کند.

آنچه در برنامه اخیر 90 پیرامون مباحث داوری ، رشوه خواهی و از این دست مباحث گفته و شنیده شد تنها گوشه ای از حقایق ورزش کشور خصوصا در دهه اخیر است که تا کنون علاقه ای برای پرداختن به آن نبوده و از کنار اتفاقات اینچنینی به سادگی عبور شده است.

پاسخ اینهمه سوال بی جواب و حرف و حدیث های مستند و غیر مستند از سوی کدام نهاد و متولی رسیدگی به تخلفات ورزش داده شده و پرده ابهام از کدام حقیقت نامرئی برداشته شده است؟

فلسفه روح ورزش بر مبنای سلامت جسم و جان آدمی است و در تعارض با اینهمه آلودگی و فساد که نه لکه ننگ تهمت و افترای آن از چهره ورزش کشور پاک می شود و نه آشکارا به پرونده متخلفان و خاطیان رسیدگی می شود.

سوال اینجاست که اینهمه اسم های کوتاه و نامفهوم و مخفف به چه کار می آید؟ اینکه م . پ در فلان جا با ج . خ دیدار کرد تا امروز چه دردی از این بیمار رو به موت علاج کرده و تا کی قرار است که دنبال شود؟!

آن روزی که قهرمانان ورزش کشور و همین مربیان و مدیران و ورزشکاران را در صفحات رسانه ها بزرگ و نامدار می کنیم خبری از اسم های مخفف نیست ، چرا در این روزهای رسوایی  و بی اخلاقی و فساد به یاد حرف اول اسم و فامیل می افتیم؟!

فساد در این ورزش از یک ناهنجاری گاه به گاه عبور کرده، ریشه دوانده و در ساختار آن نفوذ می کند. حرف های درگوشی از تبانی و رشوه و تطمیع گذشته و به جاهای خطرناکی رسیده است.

در این ورزش بیمار سال ها است که از نقش دست های پشت پرده در انتخاب روسای فدراسیون ها می گویند ، در این که نام رئیس و نایب رئیس قبل از انتخابات از سبد بیرون آمده و نمایش انتخابات خیمه شب بازی است. از اینکه اعضای مجمع برخی از فدراسیون ها بالاجبار باید گوشه برگه رای نشانه ای بگذارند تا معلوم شود به ماموریت خود درست عمل کرده اند.

با این وضع چگونه باید انتظار داشت که فساد ورزش از طریق مسئولین فدراسیون ها دنبال شود؟!
آفت به ریشه زده ، از شاخه ها کاری ساخته نیست.

دوران مصلحت ها به سر رسیده ، مصلحتی نمانده که پاکدستی و صداقت را به پایش   قربانی کنیم. مصلحتی نمانده که با اسم های مخفف در انبار کاه بگردیم به دنبال سوزن. اینهمه ابهام و تاریکی چراغ می خواهد ، نور می خواهد ، شفافیت می خواهد. رسوایی عده ای متخلف در هرجایگاه و هر مقامی و با هر قیمتی بهای پاکسازی ورزشی است که در تب بیماری فساد می سوزد.

سلامت ورزش از بالا به پایین می رسد ، از اصلاح زیرساخت ها و برخورد با رانت خواری و تبعیض در بالاترین سطوح تا مقابل به فساد مالی ، رشوه خواهی و تبانی در داخل میادین ورزشی.سالم سازی فضای ورزش با حضور اشخاصی رقم می خورد که کارنامه ای پاک و خالی از ابهام دارند ، بدون ترس و تردید مقابل تخلف می ایستند چرا که از سابقه خودشان اطمینان دارند.

وقت آن رسیده که رازها از پس پرده بیرون بیاید و بشکافد پرده مصلحت اندیشی را، ورنه در مجلس رندان خبری نیست که نیست!