به گزارش سایت تحلیلی خبری پونه زار، انقلاب سال 57 در فریدونشهر هم برای خودش جایگاهی دارد. برای پی بردن به این موضوع بر آن شدیم تا با افرادی که در جریان انقلاب بودند این مطلب را جویا شویم. لذا به سراغ معلّم بازنشسته‌ای رفتیم که حرف‌های زیادی برای گفتن داشت.

حسینعلی توازهی، جزء انقلابیونی است که خاطراتش برمی‌گردد به سال‌ها قبل از 1357. از وی درباره چگونگی شکل‌گیری انقلاب در فریدونشهر پرسیدیم و این که چطور فریدونشهر وارد جریان انقلاب شد.

وی ضمن بیان این که قبل از انقلاب، بعد از نجف آباد فریدونشهر در غرب اصفهان، اوّلین شهری بود که با قرائت اعلامیه‌ای در مصلی اصفهان به انقلابیون کشور پیوست، از رگه‌های مخفی انقلاب از سال‌ها قبل در فریدونشهر سخن به میان آورد.

توازهی اظهار داشت از سال 1352 تعداد انگشت شمار دانشجویانی که در خارج از شهرستان مشغول به تحصیل بودند به کتاب‌های انقلابی و مذهبی دسترسی پیدا کرده و در جریان اوضاع و احوال کشور قرار گرفته بودند و با دیدن اوضاع آن زمان و تحولات پیش آمده، یکی از گروه‌هایی بودند که تفکر انقلاب را وارد فریدونشهر کردند.

این معلّم بازنشسته گروه دیگری که تفکّرات انقلابی را با خود وارد شهرستان کردند، فریدونشهری‌هایی خواند که در خارج از شهرستان مشغول به کار بودند؛ در تهران و عمدتاً اصفهان.

وی شرایط سخت آن زمان را یادآور شد و مردمی را که از شدت سختی و فشار به ستوه آمده بودند نیز جزء دیگر رگه‌های انقلاب در فریدونشهر خواند.

توازهی در این باب به کتاب‌هایی اشاره کرد که دست به دست بین انقلابیون می‌چرخید و بسیار اثرگار و روشنگرانه تفکرات انقلابی جوانان را شکل می‌داد. کتاب‌های نویسندگانی چون محمود حکیمی، ناصر مکارم و مصطفی زمانی و کتاب‌های قطع کوچک انتشارات در راه حق .

وی  چهارمین و مهمترین رگه‌ی انقلاب در فریدونشهر را حضور روحانیتی دانست که در ایّام خاص به خصوص در دهه‌ی محرم به فریدونشهر می‌آمدند و هر شب برای مردم سخنرانی می‌کردند و در این مورد به سخنرانی‌های داغ حجت الاسلام و المسلمین احمد سالک، نماینده‌ی کنونی مردم اصفهان در مجلس شورای اسلامی، اشاره کرد و از واقعه‌ای یاد کرد که حجت الاسلام سالک بعد از یک سخنرانی آتشین توسط ساواک دستگیر شد امّا مردم فریدونشهر با چندین مینی‌بوس به اداره ساواک منطقه واقع در شهر داران رفتند و خواستار آزادی وی شدند و نهایتاً ساواک وی را آزاد کرد.

این انقلابی فریدونشهری با بیان این که در سال 1342 همزمان با تبعید امام خمینی(ره)، اوّلین عکس‌های ایشان به فریدونشهر آورده شد، درباره اوّلین حرکت علنی ضدرژیم پهلوی در فریدونشهر گفت در دهه‌ی محرم سال 57 برخلاف آن چه مرسوم بود شب دسته عزاداری به راه انداختیم و با طی کردن یک مسیر کوتاه بانگ «الله اکبر» سر دادیم که در آن زمان حرکت بسیار مهمی قلمداد می‌شد.

توازهی از ترس و هراسی که مردم در آن دوران خفقان از رژیم داشتند صحبت کرد و گفت گاهی حتّی اعضای یک خانواده جرأت نمی‌کردند بین خودشان حرفی علیه شاه بزنند چرا که می‌دانستند اگر این حرف به گوش شاه دوستان برسد تکه بزرگشان گوششان خواهد بود.

وی اوّلین راهپیمایی‌های ضدرژیم را به قبل از بهمن 1357 نسبت داد و گفت زمینه‌ای فراهم شد و در سالن تربیت بدنی یک نمایشگاه کتاب و مجله دایر شده بود. لذا قرار گذاشتیم و از آن‌جا حرکتمان را آغاز کردیم و با گذشتن از جلو مسجد جامع و میدان «الله اکبر» به جلو پاسگاه ژاندارمری رسیدیم و سپس برگشتیم. وی گفت این راهپیمایی چند روز متوالی ادامه پیدا کرد.

توازهی همچنین درباره برخورد پاسگاه ژاندارمری با راهپیمایی‌کنندگان گفت چون حرکت خیلی سریع و بدون مقدمه چینی آغاز و خیلی سریع هم به پایان می‌رسید ژاندارمری فرصت نمی‌کرد آماده‌ی برخورد با مردم شود و چون محیط کوچک بود و مسئولین ژاندارمری با مردم آشنا بودند خیلی به مردم جسارت نمی‌کردند؛ البته تعداد نفرات پاسگاه ژاندارمری آن زمان هم خیلی کم بود؛ لذا ژاندارمری برخورد خیلی قهرآمیزی در حدّ شلیک گلوله انجام نمی‌داد و تنها به سد کردن مسیر یا برخورد لفظی بسنده می‌کرد. البته یک بار حین راهپیمایی متوجّه شدیم ژاندارمری در مسیر راهپیمایی مستقر و آماده برخورد مسلحانه شده است که بلافاصله مسیر راهپیمایی را تغییر دادیم و از مقابله با ژاندارمری جلوگیری کردیم.