به گزارش سایت تحلیلی خبری پونه زار ^[1]، دیروز از ساعت 17 تا 20:30 برای سومین بار در سال جاری تمام ارتباطات سیار، ثابت برون شهری، اینترنت و دیتای شهرستان‌های غرب استان اصفهان قطع شد.

بعد از قطعی‌های مکرر ADSL شرکت مخابرات اصفهان، اکنون شاهد قطع شدن تمام ارتباطات از راه دور فریدونشهر و سایر شهرستان‌های غرب استان هستیم. به عبارتی ارتباط با درون هر یک از این شهرستان‌ها به طور کلی از بین رفت و دوباره مشکل از پاره شدن یک کابل فیبر نوری نشئت می‌گرفت و جالبتر این که این حادثه پنج روز پیش هم اتفاق افتاده بود.

جای تأمل است که ارتباط از راه دور بیش از 270هزار نفر تنها وابسته به کابلی است که طی پنج روز دو بار پاره شده است. ارتباط از راه دوری که همگان به اهمیت آن واقفند.

در میان شهرستان‌های خوانسار، گلپایگان، فریدن، فریدونشهر، چادگان و بویین میاندشت که دیروز با قطعی تمامی ارتباطات خود مواجه شدند، شهرستان فریدونشهر از نظر بلایای طبیعی پرخطرتر از دیگر شهرستان‌ها است و مسأله تأمین ارتباط از راه دور با شهرستان فریدونشهر به لحاظ موقعیت خاص این شهرستان از اهمیت خاصی برخوردار است.

شهرستان فریدونشهر در میان کوهستان قرار دارد و در صورت وارد شدن کوچک‌ترین آسیبی به تنها راه آسفالت ارتباطی شهرستان، به خصوص در فصل زمستان و در میان انبوه برف، ارتباط با شهرستان دچار مشکل جدی می‌شود. حال اگر اتفاقی رخ دهد بدون شک نبود امکانات ارتباط از راه دور یک فاجعه خواهد بود.

از طرفی دیگر قرار داشتن شهرستان فریدونشهر روی گسل زلزله، ^[1] رانش‌های متعدد در شهرستان مخصوصاً در منطقه پشتکوه و امکان وقوع سیل در نقاط زیادی از شهرستان، اهمیت پرداختن به اقدامات پیشگیرانه را بیشتر گوشزد می‌نماید.

در این رابطه ذهن همه مخاطبان به خصوص مسئولین را ارجاع می‌دهم به سمت مفهوم پدافند غیرعامل که طی سال‌های اخیر با جدیت بیشتری مورد توجه و توصیه قرار گرفته است. رهبر معظم انقلاب هم بارها بر این امر تأکید کرده‌اند.

پدافند غيرعامل (Passive Defense) به مجموعه اقداماتی اطلاق می‌گردد كه مستلزم به كارگيری جنگ افزار نبوده و با اجرای آن می‌توان از وارد شدن خسارات مالی به تجهيزات و تاسيسات حياتی و حساس نظامی و غيرنظامی و تلفات انسانی جلوگيری نموده و يا ميزان اين خسارات و ^[1] تلفات را به حداقل ممكن كاهش داد. این اقدامات برای آمادگی در مقابل بلایای طبیعی و یا بلایای انسانی مثل جنگ به کار گرفته می‌شوند.

حال در فصل بهار و تابستان و در حالی که هیچ تهدیدی اعم از بلایای طبیعی یا انسانی وجود ندارد، کابلی که تأمین کننده تمام ارتباطات 270 هزار نفر در شش شهرستان غرب استان است پاره می‌شود؛ مهمتر از آن، ترمیمش تا پنج ساعت به طول می‌انجامد و هیچ گزینه‌ی پشتیبانی هم روی میز مشاهده نمی‌شود.

این وضعیت در شرایطی زمستانی و سرد، با وجود رخ دادن حادثه‌ای مثل زلزله یا جنگ، چه تقدیری برای مردم رقم خواهد زد؟ در حالی که اهمیت ارتباطات بر کسی پوشیده نیست و مطمئناً در شرایط بحرانی این اهمیت چندین برابر می‌شود.

سؤالی که این جا مطرح می‌شود این است که حال که شرکت مخابرات موظف به تأمین ارتباطات از راه دور شهرستان است، آیا تدابیر لازم برای تأمین این ارتباط در صورت مواجه شدن با پارگی یک کابل را نیاندیشیده است؟ آیا تمام ارتباطات شش شهرستان وابسته به یک کابل است؟ آیا شرکتی که طی چهار ماه گذشته سه مورد قطعی تمامی ارتباطات از راه دور را برای 270 هزار نفر رقم زده است، در شرایطی بحرانی می‌تواند تأمین ارتباط‌های لازم را ضمانت کند؟ آیا ارگان ناظری برای پیگیری این قطعی‌ها وجود دارد؟