احسان جدیدی؛ پونه زار ^[1]– طی تعطیلات روزهای گذشته، طبیعت شهرستان فریدونشهر میزبان هزاران گردشگری بود که از اقصی نقاط میهن عزیزمان به اینجا سفر کرده بودند.

صنعت گردشگری را یکی از مهمترین و پردرآمدترین صنایع جهان معرفی می‌کنند و سرمایه‌گذاری‌های گسترده در این بخش در سرتاسر جهان، بر این مطلب صحه می‌گذارد که جهان، ^[2] اقتصاد گردشگری را باور کرده است.

گردشگر به دلایل مختلفی می‌تواند مکانی را برای سفر و گردش انتخاب کند که شهرستان فریدونشهر دو مورد از مهمترین و قابل توجه‌ترین جذابیت‌ها را برای سفر دارد: طبیعت و آب و هوا.

بسیاری از شهرهای دنیا به دنبال پیدا کردن و یا حتی ساختن یک جاذبه گردشگری برای جذب گردشگر هستند تا بتوانند این صنعت مهم را دریابند. در خیلی از مناطق، میلیاردها ریال سرمایه‌گذاری انجام می‌شود تا گردشگر جذب شود ولی اکنون فریدونشهر سال‌هاست مورد توجه گردشگرانی نه تنها از ^[2] استان بلکه از کشور و حتی سایر نقاط جهان قرار گرفته است.

سال‌هاست در چهار فصل فریدونشهر در هر تعطیلات فوج فوج مسافران و گردشگران به سمت این شهرستان روی می‌آورند و از منابع طبیعی اینجا استفاده می‌کنند. ^[2] ولی افسوس که در طی این مدت ما تنها توجهی که به صنعت گردشگری داشته‌ایم، ساخت یک پیست اسکی و یک فروش بلیط برای تنها پارک شهر بوده است.

موج گردشگرانی که نمود بارز آن را طی روزهای گذشته دیدیم سرمایه‌های یالقوه‌ای بوده که خیلی از شهرهای دیگر، تشنه دیدنشان‌ هستند. گردشگرانی که آمدنشان برای شهرستان بدون هزینه هم نیست؛ هزینه مراقبت و حفاظت از محیط زیست و منابع طبیعی، هزینه جمع کردن زباله‌ها و ^[2] … .

خیلی مسأله دور از ذهن نیست. یک نگاه به مرکز استان خود بیاندازیم. گردشگر را راهنمایی می‌کنند. امکانات مورد نیازش را تأمین می‌کنند. در قبال ارائه خدمات هزینه دریافت می‌کنند. ولی در شهرستان ما نه مسافری راهنمایی می‌شود، ^[2] نه خدماتی به مسافر و گردشگر ارائه می‌شود و نه در عوض سرمایه‌ای از طریق گردشگر جذب می‌شود.

گردشگر وارد شهرستان می‌شود. باید با پرس و جو از مردم، مقصد و مسیر خویش را پیدا کند. مکانی برای اقامت پیدا نمی‌کند، باید در خیابان چادر بزند. از آنجایی که تدبیری برای خدمت‌رسانی به گردشگر اندیشیده نشده است، نان در شهر کمیاب می‌شود، اکثر مغازه‌ها به رسم هر تعطیلی بسته هستند و ^[2] مسافر برای پیدا کردن نیاز خود در شهر سرگردان می‌شود و پول عابربانک‌ها تمام می‌شود.

در شهرستان ما در حالی که برای مسافران نوروزی که تعداد زیادی هم نیستند، چندین جلسه و کارگروه برگزار شد، هیچ خبری از این چنین کارگروهی برای سیل مسافران فصول گردشگری در فریدونشهر نیست.

آمارهای در دسترس فرمانداری و دفتر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی فریدونشهر ثابت می‌کند در تعطیلات نوروز تعداد خیلی کمی مسافر و گردشگر به فریدونشهر سفر می کنند. ولی چادرهایی که در تعطیلات سه روزه اخیر تنها به طور متراکم در پارک سراب و به طور گسترده در سطح شهر در بلوارها، پیاده‌روها و حتی در محوطه گلستان شهدا شاهد آن بودیم، حجم گردشگران را نشان می‌دهد.

گذشته از این که با وجود این حجم گردشگر در فریدونشهر و با وجود کشفیات تاریخی در این شهرستان، هنوز دفتر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی فریدونشهر را به اداره تبدیل نکرده‌اند به عنوان نمونه با این که این دفتر دفترچه راهنمای گردشگری جدید برای فریدونشهر را همین سه ماه پیش چاپ و تهیه کرده است، ولی در این تعطیلات هیچ گونه چادر و ^[2] یا مرکز اطلاع رسانی برای گردشگران وجود نداشت.

این گردشگران آسیب‌های جدی به طبیعت وارد می‌کنند. از کندن غیراصولی گیاهان دارویی گرفته تا شکار حیوانات، آتش زدن طبیعت و پراکنده کردن زیاله. این‌ها هزینه‌هایی است که شهرستان در قبال سفر گردشگران متحمل می‌شود ولی در سایه غفلت مسئولین با بی‌توجهی به گردشگر، این هزینه بازنمی‌گردد و متأسفانه گاهی مسئولان ما تنها به خرید چهار قلم جنس توسط چند گردشگر از مغازه‌های شهر بسنده می‌کنند.

امروز در حالی که یک نفر از شهر دیگری، با یک تور یک روزه فریدونشهر، روزانه میلیون‌ها تومان پول به جیب می‌زند، ^[2] مردم و مسئولین ما، در حالی که مسأله بیکاری را مشکل خود می‌دانند توجهی به مسأله گردشگری نمی‌کنند.