پونه زار ^[1]/احسان جدیدی: تعزیه را می‌توان خدمت کوچک هنر به کربلا و واقعه عاشورا دانست. ^[1] هنری که از دیرباز واقعه کربلا را به عرصه نمایش درآورده و روضه‌ای نمایشی بوده است. بسیاری از مردم با تماشای تعزیه واقعه کربلا را تصور کرده و اشک غم از غم اهل بیت(ع) جاری کرده‌اند.

هر چه هنر بیشتر به خدمت تعزیه درآمده و بیشتر اصل واقعه را به نمایش گذاشته است مقبولیت و تأثیر بیشتری داشته و مردم را به قلب واقعه برده است. این امر تا جایی است که حتی به نظم خواندن تعزیه را از آن جهت می‌دانند که زبان تعزیه در ایران فارسی است و این در حالی است که گفتگوهای حماسی روز عاشورا به زبان عربی بوده است و مبدع با به نظم درآوردن گفتگوهای روز عاشورا خواسته تفاوت دو زبان را به حداقل رسانده و حماسه را نیز به شکل مطلوب بیان کند.

تعزیه مردم را به کربلا می‌برد و روایت حزن و اندوه امام حسین(ع) و یارانش است لذا مردم قداست خاصی برای این نمایش مذهبی قائلند؛ ^[1] نمایش وقایع خون‌بار روز عاشورا که در بزرگی‌اش گفته‌اند: «باز این چه شورش است که در خلق عالم است…»

اما نمایش تعزیه هم مثل همه مسائل دیگر دین در خطر دستخوش تغییرات قرار گرفتن و ورود مطالب غیرحقیقی به آن است. تعزیه ظریف است و هنرمندانه‌ترین رعایت اصول تئاتر را در نمایش عاشورا می‌طلبد. تعزیه نمایش قتلگاه بزرگ خاندان حضرت رسول(ص) است. تعزیه نمایش واقعه‌ای است که 1400 سال است دل هر آزاده‌ای را شکسته و اندوه بزرگی بر قلب زمینیان و آسمانیان گذاشته است.

کلام، موسیقی، لباس‌ها، حالات و حرکات، ابزار رزم و همه جلوه‌های بصری و روحی تعزیه و تعزیه خوان باید با دقت مطابق واقعه عظیم کربلا انتخاب شود و هرگونه کوتاهی در رعایت این مسأله تعزیه را از اصل خود دور می‌کند و نه تنها اثربخش نخواهد بود، بلکه موجب بدعت و بدبینی مردم به دین می‌شود.

در فریدونشهر همزمان با آغاز دهه اول محرم و ایام عزاداری حضرت اباعبدالله الحسین(ع) «شبیه گردانی» یا همان تعزیه خوانی توسط هفت گروه در سطح شهرستان آغاز می‌شود. ^[1] در مورد صحت و درستی متن خوانده شده در تعزیه، موسیقی نواخته شده در تعزیه، لباس‌ها، ابزارها و دیگر جلوه‌های هنری باید اهل فن با مشاهده و مطابقت فنی با اصل واقعه عاشورا نظر دهند. ولی مسائلی نیز وجود دارد که برای هرکس روشن و از بدیهیات است.

اصل تعزیه نمایشی حزن انگیز از وقایع عاشوراست که فضای سنگین بزرگی واقعه را نمایان می‌کند و این بسیار دردناک است که در میان نمایش تعزیه شهادت حضرت قاسم بن الحسن(ع) که دل هر انسانی را خون می‌کند تعزیه خوان تمام اصول نمایش، ^[1] آن هم نمایشی به قداست تعزیه را زیر پا له کند و در میکروفن با عبارات وهن انگیز خارج از متن تعزیه اصطلاحاً «مزه پرانی» کند و چندین مرتبه مردمی که دل به عزای حضرت ثارالله(ع) داده‌اند را به خنده وادارد. آیا این جز تمسخر دین در بین روایت سوزناک به شهادت رسیدن حضرت قاسم(ع)، ثمره دیگری دارد؟

حقیقتاً از بیان «مزه پرانی‌های» تعزیه خوانی که در نقش قاتل حضرت قاسم(ع) در تعزیه امروز ایفای نقش می‌کرد شرم داریم و از مسئولین امر از جمله اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی به عنوان متصدی نظارتی فرهنگ شهرستان انتظار داریم در مقابل توهین به اهل بیت(ع) سکوت نکرده و در مقابل این حرمت شکنی به شدیدترین شکل ممکن اقدام نمایند.

تجربه عدم نظارت بر تعزیه در سال‌های گذشته موجب تولید تعزیه‌های غیرمستند در شام غریبان سال‌های گذشته شد که جز تمسخر و خنده حضار چیزی دربرنداشت و تنها چیزی که در آن نمایش وهن‌انگیز مورد توجه بینندگان قرار نمی‌گرفت اصل ماجرا و واقعه بود.

در پی تماس تعداد زیادی از همشهریان و مردم نسبت به پیگیری این موضوع، پونه زار این مسأله را تا حصول نتیجه پیگیری خواهد کرد و نتیجه را از طریق همین سایت اعلام خواهد کرد.