موج نارضایتی مردم فریدونشهر از اوضاع نابسامان ناوگان اتوبوس بین شهری
کدخبر: 43949
۱۳۹۴/۱۲/۱۶ در ساعت ۰۷:۰۰
به گزارش سایت تحلیلی خبری پونه زار [1]، حدود دو هفته دیگر با نزدیک شدن به عید نوروز موج مسافرت‌های نوروزی آغاز می‌شود و محورهای مواصلاتی بین شهرها شلوغ شده و رفت و آمد رونق می‌گیرد و طبق روال هر ساله نرخ کرایه وسایل نقلیه عمومی افزایش پیدا می‌کند. اما در برابر این افزایش قیمت‌ها خدمات مسافربری در شهرستان ما طی سال‌های اخیر چه بهبودی داشته است؟
با توجه به این که همه مسئولین شهرستان از وسیله نقلیه خصوصی و یا دولتی بهره مندند و شاید سالیان درازی باشد از وسایل نقلیه عمومی شهرستان استفاده نکرده باشند، تصمم گرفتیم وصفی از وسایل نقلیه عمومی و جابه‌جایی مسافر در شهرستان فریدونشهر را شرح دهیم شاید با درک قسمتی از مشکلات مسافران فریدونشهری، در جهت رفع آن قدمی برداشته شود.
هرچند در اکثر منازل شهر فریدونشهر و در بسیاری از منازل دیگر نقاط شهری و روستایی شهرستان خودروی شخصی موجود است ولی هنوز عده زیادی از مردم شهرستان مجبور هستند با وسایل نقلیه عمومی سفر کنند. این عده شاید نیمی از [1] مردم شهرستان محروم فریدونشهر را تشکیل دهند.
از «محرومیت» نام بردیم. محرومیت گاهی دامن‌گیر منطقه‌ای می‌شود و برای رفع آن همتی سخت لازم است و توجه مسئولین بالادست را می‌طلبد(که البته ما بر اساس آیه مبارکه لایغیروا ما بقوم حتی یغیروا بانفسهم خیلی این سخن را قبول نداریم؛ به هر حال بماند) ولی گاه محرومیت‌هایی است که خود برای خود ایجاد کرده و به راحتی می‌توانیم آن‌ها را رفع کنیم و در صورت عدم رفع چنین محرومیت‌هایی واقعا مردم متضرری خواهیم بود.
*از صندلی‌های کثیف تا به انتظار گذاشتن مسافران در کنار سرویس‌های بهداشتی پایانه کاوه
احترام به مسافر و شخصیت قائل شدن برای وی شاید همه بحث این نوشتار باشد و عدم رعایت این نکته یکی از همین محرومیت‌هاست که صاحبان وسایل نقلیه عمومی و مسئولان پایانه‌های مسافربری شهرستان برای فریدونشهر ایجاد کرده و حتی منجر به کم شدن مشتریان این قشر از جامعه نیز شده است.
چرا باید مسافری که از عسلویه به فریدونشهر آمده است، بگوید کل سختی مسیر حدود 900 کیلومتری عسلویه تا اصفهان یک طرف و مسیر دو ساعت و نیمه اصفهان تا فریدونشهر یک طرف دیگر؟
اتوبوس‌ها و مینی‌بوس‌های مسیر اصفهان-فریدونشهر و نجف آباد-فریدونشهر غالبا با صندلی‌های کثیف، در حالی که کف پوششان گلی و خاکی است و با حرکت اتوبوس، گرد و غبار فضای اتوبوس را فرا می‌گیرد و با شیشه‌هایی که از شدت کثیفی تار شده است از مسافران پذیرایی می‌کنند.
مینی‌بوس‌های مسیر فریدونشهر-نجف آباد چقدر برای مسافر خود ارزش قائلند که از کم شدن مسافر شکایت دارند؟ مینی‌بوس‌هایی که فاصله بین ردیف‌های خود را کم کرده‌اند و همه مسافرین در طول مسیر باید به این خاطر اذیت شوند تا راننده بتواند یک ردیف بیشتر به صندلی‌هایش اضافه کرده و سه مسافر بیشتر سوار مینی‌بوس خود کند. مینی‌بوس‌هایی که بعضا در کولاک و سرمای زمستان با شیشه‌های درزدار و شکسته مسافر سوار می‌کنند و به هیچ وسیله گرمایشی قابل قبولی هم مجهز نیستند.
مگر روکش تمیز داشتن یک اتوبوس یا مینی بوس و جارو کردن و تمیز کردن شیشه‌های آن و برخورد خوب راننده با مسافرین چقدر هزینه و زحمت دارد؟ مگر غیر از این است که با وجود این همه خودرو شخصی هنوز پایانه‌های مسافربری بسیاری از مسیرهای کشور مملوء از مسافر می‌شود فقط به خاطر آرامش و احساس خوبی که مسافر در سفر دارد؟ اکنون چقدر یک مسافر در سفر با ناوگان حمل و نقل عمومی شهرستان احساس آرامش و آسودگی دارد؟
وقتی یک راننده دقیقا با این لحن که «کرایه‌هاتون را بدین ببینم» از مسافران بخواهد کرایه‌های خودشان را بپردازند و وقتی در پایانه کاوه نه تنها با مسافران با بی احترامی و برخورد ناشایست رفتار می‌کنند، [1] بلکه محل سوار شدن مسافران فریدونشهری را کنار سرویس‌های بهداشتی قرار داده‌اند که نه تنها محلی برای انتظار کشیدن مسافران ندارد بلکه بوع تهوع آور سرویس‌های بهداشتی هم به مشام می‌رسد.
البته تعدادی از رانندگان هم هستند که با احترام به مسافر، برای وی شخصیت قائلند و نتیجه این احترام را می‌توان در تعدد تقاضاهایی که به ایشان برای سرویس‌های دربستی می‌شود، جستجو کرد.
*چرا سه فرماندار نتوانستند ساعت اتوبوس‌های فریدونشهر-تهران را تغییر دهند؟
پونه زار [1] بیش از یک سال پیش طی مصاحبه‌ای که با فرماندار وقت ترتیب داد مشکل مسافران مسیر فریدونشهر-تهران و بالعکس را در ساعت نامناسب شروع حرکت اتوبوس‌ها به اطلاع وی رساند و فرماندار شهرستان قول برطرف کردن این شکل را داد. پس از آن چندین بار پونه زار [1] روند حل این مشکل را جویا شد و فرماندار از [1] جلساتی با فرمانداران شهرستان‌های فریدن و بوئین میاندشت برای رفع این مشکل سخن گفت.
اکنون با گذشت یک سال از این قضیه و پیگیری‌های پونه زار [1] و درخواست‌های مکرر مردم هنوز این مشکل رفع نشده است. اتوبوس‌های تهران از مبدا فریدونشهر همچنان ساعت 21 حرکت می‌کنند و حدود ساعت 3 نیمه شب به پایانه جنوب می‌رسند. پایانه جنوب تهران ساعت 3 نیمه شب به علت وجود ده‌ها معتاد و بی خانمان در اطراف و حتی داخل خود نه تنها برای بانوان بلکه برای آقایان هم محل امنی نیست.
در این ساعت از شب نه شرکت واحد اتوبوسرانی تهران فعالیت خود را آغاز کرده است و نه مترو تهران و مسافران خسته از حدود شش ساعت سفر باید تا روشن شدن هوا و شروع فعالیت شرکت واحد و مترو باید در پایانه با خطرات احتمالی و سرما دست و پنجه نرم کنند.
از سویی دیگر مسافران مسیر تهران-فریدونشهر ساعت 20 از مبدأ تهران حرکت می‌کنند و حدود ساعت 2:30 بامداد به فریدونشهر می‌رسند. مسافران شهری مشکل خاصی نخواهند داشت اما مسافران روستایی در این ساعت شب در سرمای سوزناک فریدونشهر و گاه زیر بارش برف و کولاک چه باید بکنند؟
چگونه عالی‌ترین مقام دولتی سه شهرستان نتوانستند بر این مسأله فایق آمده و این مشکل را برای مردم این سه شهرستان رفع کنند؟
*خروج از انحصار
تجربه سیستم‌های اقتصاد آزاد غرب زیر سایه دستگاه‌های نظارتی نشان می‌دهد با ایجاد رقابت بین بخش خصوصی می‌توان هم هزینه‌ها را کاهش داد و هم کیفیت را افزایش.
در شهرستان سه پایانه مسافربری فعالیت می‌کنند که هر یک حوزه مستقلی دارند و عبارتند از پایانه مسیر فریدونشهر-اصفهان و فریدونشهر-نجف آباد، پایانه مسیر فریدونشهر-تهران و پایانه مسیر فریدونشهر-فریدن و مسیرهای روستایی. شاید بتوان با خارج کردن این پایانه‌های مسافربری از مسیرهای انحصار [1]ی، عرصه را بین رقابت بین شرکت‌های مسافربری برای جذب مسافر فراهم کرد یا حداقل این شرکت‌های مسافربری را برای حفظ حرمت و احترام مردم شهرستان فریدونشهر ملزم به رعایت استانداردهایی نمود.
پیش بینی می‌شود در این صورت هم میل مردم فریدونشهر به استفاده از ناوگان مسافربری عمومی افزایش پیدا کند و در نتیجه شرکت‌های مسافربری رونق بگیرند و هم کیفیت خدمات این شرکت‌ها بهبود پیدا کرده و رضایت مردم و مسافران را در پی داشته باشد.
[1] پونه زار: http://www.pounezar.ir/