وی در سال 1358 به خدمت مردم محروم فريدونشهر همت گمارد و با كمك در ساخت مدرسه و حمام و لولهكشی آب روستاها و همچنین فعالیت در امور تعليم و تربيت خدمات شایانی از خود بر جای گذاشت.
وی قبل از انقلاب در مجالس مذهبی و تظاهرات حضور پیدا میکرد و با شروع جنگ بعد از دیدن آموزشهای نظامی در سپاه، عازم کردستان شد. در دفعهی دوم حضورش در جبهه بعد از مجروحیت در دارخوین حین انتقال به تهران به همراه شهيدان فلّاحی، فكوری، نامجو، كلاهدوز و جهانآرا بر اثر سانحهی هوایی به درجه رفیع شهادت نائل آمد.