روبرو شدن با زلزله کرمانشاه، بازخوانی یک واقعه
به گزارش پایگاه تحلیلی خبری پونه زار، روایت کمک رسانی اولین تیم امدادی اعزامی از استان اصفهان به زلزله زدگان کرمانشاه، ماجرایی سراسر تجربه و درس است هم برای امدادگران و هم برای سایر مردم که به مناسبت هفته هلال احمر این روایت برای اولین بار توسط پونه زار به نقل از سیدحمیدرضا موسوی، رئیس جمعیت هلال احمر فریدونشهر و فرمانده این تیم، منتشر می‌شود. تیم امداد و نجات استان اصفهان اولین تیمی بود که بعد از وقوع زلزله وارد شهرستان ثلاث باباجانی، یکی از دورترین نقاط زلزله زده شد.
*اعزام به منطقه
ساعت 21:48 روز 21 آبان 1396 خانه‌های فریدونشهر شروع به لرزیدن کرد. بلافاصله به سایت مرکز لرزه نگاری کشور مراجعه کردم و بعد از اندک زمانی تأخیر متوجه شدم زمین لرزه‌ای به بزرگی 7.3 ریشتر در کرمانشاه رخ داده است. چون بزرگی این زلزله خیلی زیاد بود حدس زدم امدادگران ما برای کمک به زلزله زدگان اعزام شوند و به همین دلیل آماده باش ضمنی به نیروهای امدادگرمان دادیم. هنوز ساعتی از وقوع زلزله نگذشته بود که طی تماس تلفنی، معاون امداد و نجات هلال احمر استان مأموریت اعزام به منطقه را به همراه 11 خودروی امدادی در همان شب حادثه به ما واگذار کرد و ما هم بدون فوت وقت به راه افتادیم.
حوالی صبح بود که بعد از طی حدود 420 کیلومتر به کرمانشاه رسیدیم و به صورت تلفنی با هماهنگ کننده جمعیت هلال احمر کرمانشاه که قبلا به ما معرفی شده بود تماس گرفتیم. وی امدادرسانی به مردم شهرستان ثلاث باباجانی را به ما واگذار کرد.
بدون درنگ به سمت ثلاث باباجانی حرکت کردیم. در راه آمبولانس‌های متعدد کرمانشاهی را می‌دیدیم که قبل از ما به منطقه رسیده و کشته شدگان زلزله و بیماران وخیم را به سمت مراکز درمانی کرمانشاه و استان‌های همجوار حمل می‌کردند. باید 120 کیلومتر رانندگی می‌کردیم تا به این نقطه می‌رسیدیم. ثلاث باباجانی یکی از غربی‌ترین نقاط کشور بوده که در نقطه مرزی با کشور عراق قرار دارد.
اولین چالشمان در مسیر شهر ثلاث اتفاق افتاد. عده‌ای از حادثه دیدگان در راه جلو خودروها را گرفته و اصرار داشتند کمک‌هایی که همراه داشتیم را به آن‌ها بدهیم. حتی یک لحظه فشار جمعیت به سمت مان آمد و بخشی از بار خودروها را خالی کرد. اما با توجیه شرایط برای آن‌ها و این که این کمک‌ها برای نقطه دیگری است، آن‌ها را پشت سر گذاشتیم. ساعات ابتدایی بعد از وقوع زلزله بود، مردم بهت زده و دچار مشکلات جدی شده بودند و هنوز نیروهای امدادی و کمک‌های اورژانسی به همه مناطق زلزله زده نرسیده بود.
*ورود به شهر زلزله‌زده و روبرو شدن با زلزله
وارد شهر شدیم. چیزی که در بدو ورودمان به ثلاث باباجانی به چشم می‌خورد مردم حیران و سردرگم بودند. شهری که به خاطر تجربه کردن یک اتفاق غیرمترقبه کاملا در شوک فرو رفته بود و بدتر این که خود مسئولانش نیز گرفتار بحران شده بودند.
برخی از ساختمان‌ها به کلی ویران شده بود، برخی به صورت جزئی و برخی نیز هیچ نقصی ندیده بودند ولی هر لحظه امکان داشت یکی از پس لرزه‌های ضعیف و قوی که تا چند روز بعد از زلزله بزرگ مرتب اتفاق می‌افتاد، به آن‌ها نیز آسیب برساند و ما با مصدومانی مواجه شدیم که در اثر زلزله صدمه‌ای ندیده بودند اما بعد از زلزله برای برداشتن وسیله‌ای وارد منازل خود شده و در اثر ریزش آوار و یا وقوع پس لرزه‌ای گرفتار شده و صدمه دیده بودند.
این زلزله درس بزرگی برای معماران و مهندسان عمران و ساختمان بود. چرا که بعضاً ساختمان‌های بتونی شهر را می‌دیدیم که تخریب شده بود و این در حالی بود که عموم خانه‌های سنگی روستایی با وجود زلزله 7.3 ریشتری آسیبی ندیده بودند و یا سوله‌هایی که می‌توانست در این روزها به عنوان پناهگاه استفاده شوند، به علت کم کاری پیمانکاران، خود به منطقه خطر تبدیل شده بودند.
تصمیم گرفتیم ابتدا به بیماران رسیدگی کنیم. کشته‌شدگان و بیماران وخیم قبل از حضور ما توسط نیروهای اورژانس استان کرمانشاه از محل منتقل شده بودند بنابراین به درمان بیماران سرپایی پرداختیم تا کمی از آلام به وجود آمده در ساعات ابتدایی ورودمان بکاهیم. در رودر رویی با بحران زلزله، آن چه ابتدا باید مورد توجه قرار گیرد امدادرسانی به مجروحان بر اساس اولویت است و سپس تأمین نیازهای اولیه زلزله زدگان.
به ساختمان هلال احمر رفتیم. خسارت دیده بود و اعضای آن همچون سایر مردم دچار حادثه شده بودند. تعطیل بود و تعدادی از مردم تلاش کرده بودند با وارد شدن به ساختمان آسیب دیده هلال احمر برای کودکان و خانواده خود پتو و لباس تهیه کنند.
ساختمان سپاه پاسداران به دلیل استحکام بنا، آسیبی ندیده و به همین دلیل از قبل برای استقرار ما تعیین شده بود. هوا سرد بود. مردم در شوک فرو رفته، دچار بحران روحی شده و سرگردان به دنبال چیزی برای گرم کردن خود و خانواده‌هایشان بودند.
*تشکیل جلسه مدیریت بحران و آمارگیری
تشکیل جلسه مدیریت بحران می‌توانست اولین قدم ما برای سامان دادن به اوضاع باشد اما مسئولان خودشان زلزله زده بودند، عزیزانشان را از دست داده، خانواده هایشان آواره شده و زندگی‌شان به تلی از آوار تبدیل شده بود. از طریق تماس تلفنی و مراجعه حضوری جمعی از مسئولان را گردهم آوردیم و در راهرو ساختمان خسارت دیده فرمانداری بر روی یک تکه موکت، جلسه مدیریت بحران شهرستان را تشکیل دادیم و ضمن کسب اطلاعات کلی راجع به این منطقه، تقسیم وظایف را انجام دادیم.
بعد از تشکیل جلسه مدیریت بحران، مهمترین قدم کسب اطلاعات آماری از عمق فاجعه، میزان خسارت وارده و تعداد افراد زلزله زده در سطح شهرستان بود. پس فرم‌هایی به صورت دستی آماده شد و با تقسیم امدادگران، در اختیار آن‌ها قرار داده شد تا با مراجعه به روستاهای این شهرستان، اطلاعات آماری آن و تعداد زلزله زدگان را تهیه کنند.
این کار با تقسیم‌بندی نیروها و اعزامشان به نقاط مختلف شهرستان ثلاث باباجانی انجام شد. اعضای شوراهای شهر و روستا و ریش سفیدان در این امر کمک زیادی به ما کردند. آن‌ها بودند که ما را راهنمایی و همراهی می‌کردند و در برقرار کردن ارتباط با مردم به ما کمک می‌کردند. آمار خانه‌های خسارت دیده با میزان خسارت، تعداد افراد مصدوم و سالم، تعداد خانوارهای نیازمند به چادر و غیره مهمترین داده‌های مورد نیاز ما برای برنامه ریزی بود.
*اقدامات اولیه در محل وقوع حادثه
آمارها از روز دوم در اختیار ما بود و اینک وظیفه تقسیم عادلانه کمک‌ها را برعهده داشتیم. دفترچه‌هایی که برای این مواقع از قبل تهیه شده است را بین خانوارها توزیع کردیم. هر سری کمک را در این دفترچه‌ها ثبت می‌کردیم و این طور می‌فهمیدیم به چه کسی چه مقدار از اقلام توزیعی، داده شده است.
بعد از توزیع سریع اقلام ضروری و 24 ساعته شامل مقداری خشکبار و اغذیه و لباس گرم، باید چادرها را بین خسارت دیدگان توزیع می‌کردیم. انتخاب محل استقرار چادرها مسئله مهمی بود. تصمیم گرفتیم چادرها را در نقاط امنی نزدیک خانه‌های خود زلزله زدگان برپا کنیم تا هم خود مردم در مقابل دستبرد عده‌ای سوءاستفاده کننده نگهبان وسایل خانه خود باشند و هم این که بتوانند از سرویس بهداشتی و حمام تخریب نشده برخی خانه‌ها استفاده کرد.
مردم شهرستان ثلاث باباجانی، مردم باوقاری بودند و با وجود مشکلات عدیده‌ای که برای برای ایشان به وجود آمده بود، نهایت همکاری را با ما می‌کردند. در طول حدود دو هفته حضورمان در آن منطقه، وظیفه توزیع کمک‌ها برعهده ما بود و این کار با کمک شوراها و معتمدین محلی بدون هیچ گونه مشکلی انجام شد. بعد از حدود دو هفته خدمت، منطقه را تحویل تیم امدادی تازه نفسی داده و به سمت فریدونشهر بازگشتیم.
علاوه بر کمک‌های امدادگران فریدونشهری به زلزله زدگان کرمانشاه، میلیون‌ها تومان وجه نقد، صدها تخته پتو، صدها دست لباس، چند کانکس، چندین تن خوراکی از جمله مواد کنسروی و سیب زمینی و غیره توسط مردم به زلزله زدگان اهدا شد. این کمک‌ها توسط ناحیه مقاومت بسیج و هلال احمر فریدونشهر برای زلزله زدگان ارسال شد.
انتهای پیام/
احسنت فداکاری وامدادفریدونشهرشما موردتقدیر است .اجرکم عندالله.