به گزارش سایت تحلیلی خبری پونه زار؛ به نقل از پایگاه خبری تحلیلی «شاهین پرس»؛ آفتاب اولین روز فصل بهار سال ۱۳۶۲ طلوع نکرده بود که صدای نوزادی در خانه مرد زحمتکش روستایی پیچید. مادر نوزاد خود را در آغوش گرفت و یا امام رضایی زیر لب گفت. بعد لبخندی زد و هم‌زمان که به نوزادش شیر می‌داد، در خاطرات خوبش فرو رفت. سال قبل بود که به زیارت بارگاه امام رضا (ع) رفته بودند. وقتی وارد حرم شده بود، دلش لرزیده و امام رضا (ع) را به فرزدش قسم داده بود که پسری به آنها عطا کند و به همین خاطر نوزاد را محمدجواد نامیدند.
محمدجواد از همان دوران کودکی، شخصیت آرام، متواضع و مؤمنانه‌ای داشت که توجه همه را به خود جلب می‌کرد. عشق به خاندان اهل بیت عصمت و طهارت و آموختن قرآن و تعالیم دینی از همان سنین کودکی در دل او جوانه زد، به نماز ایستادنش اشک شوق در چشمان مادر می‌آورد. و باعث شد خیلی زودتر از سن شرعی، تکالیف دینی خود را بیاموزد.
نوجوانی و جوانی: آغاز مسیر شهادت
با ورود به دوره نوجوانی، محمدجواد به مسائل اجتماعی و مذهبی بیشتر توجه نشان داد. در کنار تحصیل، به فعالیت‌های دینی و قرآنی نیز روی آورد و در مسجد محل خود به فعالیت‌های فرهنگی و تربیتی پرداخت. او در سنین نوجوانی به آموزش نظامی علاقه‌مند شد و آموزش‌های رزمی و دفاعی را فرا گرفت. حضور فعال او در برنامه‌های مذهبی و آموزشی، نویدبخش راهی بود که او در پیش خواهد گرفت.
حضورش در هیئت‌های مذهبی به‌ویژه در ایام محرم و صفر، او را به الگویی برای هم‌سن و سال‌های خود تبدیل کرد. در مدرسه نیز باپشتکار و تعهد درس می‌خواند و همواره به معلمان و هم‌کلاسی‌هایش احترام می‌گذاشت. این احترام به دیگران، او را به فردی محبوب و دوست‌داشتنی در بین دوستانش تبدیل کرده بود. علاوه بر این، محمدجواد علاقه خاصی به ورزش داشت و این امر او را از لحاظ بدنی آماده و قوی ساخته بود. همین ویژگی‌ها بعدها در مسیر زندگی و فعالیت‌های نظامی او نقش بسزایی داشت.
مسیر نظامی و شرکت در جنگ سوریه
با پایان دوران تحصیل، محمدجواد تصمیم گرفت به خدمت سربازی برود و این راه را با عشق و اشتیاق پیمود. پس از خدمت سربازی، وارد سپاه پاسداران انقلاب اسلامی شد و تحت آموزش‌های نظامی و فکری ویژه‌ای قرار گرفت. او به‌عنوان یکی از نیروهای برجسته شناخته شد و باتوجه به توانایی‌های بالا، در عملیات‌های ویژه به او مأموریت داده شد.
با ظهور گروه‌های تکفیری داعش و تهدیدهای آنان علیه حرم‌های اهل بیت در سوریه و عراق، بسیاری از جوانان ایرانی برای دفاع از این اماکن مقدسه راهی سوریه و عراق شدند. محمدجواد نیز که در درون خود عشق عمیقی به اهل‌بیت داشت احساس وظیفه کرد و تصمیم گرفت به جمع مدافعان حرم بپیوندد. او یکبار در سال ۱۳۹۳ عازم سوریه شد و به جمع مدافعان حرم پیوست. فقط همسرش اطلاع داشت ولی پدر و مادرش از رفتن او به سوریه خبر نداشتند به همین دلیل بعد از یک دوره کوتاه مدت 45 روزه برگشت بعدها از شوق زیارت حرم حضرت زینب(س) با پدرش و مادرش سخن گفت و اجازه اعزام مجدد را گرفت: او با شور و اشتیاق برای اعزام به سوریه تلاش کرد و با استقامت در مقابل مخالفت‌های اطرافیان، این مسیر پرمخاطره را برگزید. هدفش در این مأموریت تنها دفاع از حرم و جلوگیری از تعرض به مقدسات اسلامی بود و هیچ‌چیز جز رضایت خداوند برایش اهمیت نداشت.
ایثار و جان‌فشانی در راه خدا
محمدجواد قربانی در جبهه‌های نبرد با داعش به‌عنوان یکی از شجاع‌ترین و جان‌برکف‌ترین رزمندگان شناخته شد. او نه‌تنها در میدان نبرد دلیرانه می‌جنگید، بلکه همواره به دوستان و هم‌رزمان خود نیز روحیه می‌بخشید و برای آنان همچون برادری مهربان بود. در یکی از عملیات‌های حساس، او با شجاعت و ایثار در برابر دشمنان ایستادگی کرد و جان خود را برای نجات جان دیگر هم‌رزمانش به خطر انداخت.
سرانجام در یکی از نبردهای سخت و در میان آتش و دود، محمدجواد به مقام والای شهادت نائل شد و 25 آبان سال 94 اولین شهید مدافع حرم شاهین‌شهر نام گرفت. پیکر پاک او با استقبال و تشییع باشکوهی به خاک سپرده شد و حضور جمع زیادی از مردم شهر در مراسم او نشان داد که عشق به شهدا و دفاع از اسلام همچنان در قلب‌ها زنده است
محمدجواد با انتخاب مسیر شهادت، به همه آموخت که دفاع از حریم اهل‌بیت و ارزش‌های اسلامی، راهی مقدس است که ارزش جان‌فشانی دارد. شهادت او یادآور این نکته است که عشق به اهل‌بیت و آرمان‌های والای اسلامی، مرز نمی‌شناسد و هرکس که به این مسیر قدم بگذارد، جایگاه ویژه‌ای در دل مردم پیدا خواهد کرد. شهید قربانی در راهی قدم گذاشت که برای همیشه در تاریخ ماندگار خواهد بود و یاد و خاطره او برای همیشه در دل‌ها زنده خواهد ماند.
پیامی از دل‌های پاک و اراده‌های استوار
وصیت‌نامه محمدجواد قربانی که پس از شهادتش خوانده شد، بازتاب‌دهنده روحیه‌ای ایثارگرانه و عشق به آرمان‌های دینی و ملی است. او در وصیت‌نامه‌اش به خانواده و دوستانش توصیه کرده بود که همواره در مسیر دین و دفاع از حق و حقیقت گام بردارند. او از مردم خواسته بود که در هر شرایطی به ارزش‌های اسلامی پایبند بمانند و از آرمان‌های امام و انقلاب دفاع کنند.
شهید قربانی در وصیت‌نامه‌اش آورده است: «برای دفاع از حرم اهل‌بیت، جان خود را در دست گرفتم و راهی شدم. این مسیر، مسیری است که من به آن ایمان دارم و از هیچ‌چیز جز خدا نمی‌ترسم. اگر به شهادت رسیدم، بدانید که این خواسته قلبی من بود. من به اهل‌بیت و اسلام عشق می‌ورزم و برای حفظ آرمان‌هایشان از جانم می‌گذرم.»
از محمد جواد قربانی دو فرزند خردسال به نام‌های زینب و حسین به یادگار مانده است.
انتهای خبر/
