چند درصد مردم ایران ماهواره دارند؟
به گزارش سایت تحلیلی خبری پونه زار به نقل از ایسنا، نشست تخصصی «تلویزیون و چالش‌های پیش رو در فضای نوین رسانه‌ای ایران» روز سه‌شنبه با حضور مدیر گروه مطالعات سینما و تلویزیون پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات برگزار شد.
عبدالله بیچرانلو عوامل درون سازمانی و برون سازمانی را چالش‌ساز دانست و گفت: «در دوره‌های اخیر شاهد تاسیس شبکه‌های جدید ماهواره‌ای از جمله آی‌فیلم و … هستیم که همچنان نیز ادامه دارد؛ اما زیاد محسوس نیستند و اگر درباره تاسیس شبکه‌های جدید سیاست‌گذاری می‌شود باید اثربخش باشد.»
او افزود: «هر شبکه‌ای که تاسیس می‌شود باید کارکرد ویژه و مشخصی داشته باشد. بیچرانلو رویکرد مناسبتی به تولید و حرفه‌ای نبودن در زمینه تولید را از دیگر چالش‌های نوین رسانه‌ای عنوان کرد.»
عضو هیئت علمی پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات ماهواره، شبکه نمایش خانگی و اینترنت را از رقیبان چالش‌ساز برای تلویزیون دانست و ادامه داد: «براساس نظرسنجی‌های به دست آمده مردم کشور هنوز به تلویزیون و فیلم دیدن گرایش دارند، در عین حال حدود ۶۰ درصد مردم مخاطب ماهواره هستند که در سال‌های اخیر به سمت این رسانه کشیده شده‌اند. در دهه‌های ۷۰ و ۸۰ با ماهواره به صورت منفعل برخورد شد و در بسیاری موارد نیز باعث نارضایتی مردم شده و اکنون در دوره‌ای هستیم که نسبت به ماهواره بی‌تفاوتی حاکم است و به همین دلیل با افزایش مخاطبان ماهواره روبرو هستیم.»
او عنوان کرد: «سال ۸۷ آغاز تحولات مهم در زمینه شبکه‌های فارسی زبان ماهواره بوده که برخی از آنها از داخل تاسیس و حمایت شده‌اند. از جمله اینکه شبکه‌های «ام.بی.سی»، «بی بی سی فارسی»، در سال ۸۷، «فارسی وان» در سال ۸۸، «پی ام سی خانواده»، «جم کلاسیک» و «من و تو» در سال ۸۹ تاسیس شدند که پرمخاطب‌ترین شبکه‌های ماهواره‌ای فارسی زبان بودند.»
عبدالله بیرچانلو در این نشست اظهار کرد: «عمده‌ترین مسئله‌ای که باعث شد مردم از تلویزیون روی گردانند و به سمت ماهواره بروند سریال‌های عامه‌پسند و خانوادگی شبکه‌های فارسی زبان بوده است؛ آمریکا، انگلیس، استرالیا، آلمان، فرانسه، برزیل، کلمبیا و کره جنوبی کشورهای موفق در زمینه ساخت اینگونه سریال‌ها بوده‌اند.»
او خاطرنشان کرد: «تلویزیون ما بزرگترین فرصت‌ساز برای رقبای خودش از جمله شبکه نمایش خانگی است. طبق نظرسنجی‌های بدست آمده ۵۸٫۸ دهم درصد مردم سریال‌های شبکه نمایش خانگی را از نظر کیفیت بهتر از سریال‌های تلویزیون دانسته‌اند.»
بیرچانلو درباره رقیب دیگر تلویزیون، اینترنت گفت: «آخرین آمار (تیر ۸۹) به دست آمده نشان می‌دهد که در کشور ۴۳٫۲ دهم درصد ضریب نفوذ در اینترنت وجود دارد که بعد از بحرین در خاورمیانه رتبه دوم را کسب کردیم؛ اولین کارکرد اینترنت در ایران برای سرگرمی است و اطلاع گرفتن و آموزش در رتبه‌های بعدی قرار دارند، بنابراین تهدید اینترنت در راه است و این اعتبار منبع تلویزیون را کاهش می‌دهد.»
او فراگیری و گستردگی در سراسر کشور، توان مالی گسترده تلویزیون برای ساخت سریال‌های الف ویژه، امکان بهره‌گیری از توان بخشی دولتی و خصوصی و برخورداری از بازوان پژوهشی را از جمله فرصت‌های پیش روی تلویزیون عنوان کرد.
عبدالله بیرچانلو در پایان این نشست نیز راهکارهای پیشنهادی برای تلویزیون و حل چالش‌های آن را برشمرد که شامل پذیرش واقعیات موجود رسانه‌ای، اعتماد به دیدبانان رسانه، رو آوردن به ژانرهای نو، تمرکز و برخواسته‌های مخاطبان، تغییر ساختار صدا و سیما و فعالیت شبکه‌های موازی به طور نظارت شده و رسمی‌تر هستند.
تلویزیون ایران یعنی:
1. بودجه هنگفت از بیت المال مردم ایران،
2. درآمد نجومی از تبلیغات،
3. برنامه های ضعیف و ناکارآمد.