گفتم یا با چادر روی سکو می‌روم یا مدال نمی‌گیرم

به گزارش پونه زار از مجله مهر: سمیه حیدری 28 ساله است. ورزشکاری از چهارمحال و بختیاری که نیمی از عمرش را رزمی کار کرده تا بالاخره بعد از تجربه ووشو و کاراته و تکواندو، به جودو رو بیاورد. برای سمیه حیدری کسب مدال نقره رقابت‌های آسیایی کار پرزحمتی بود که از مدت‌ها قبل برای آن برنامه ریزی کرده بود. او می‌گوید: «تامین هزینه‌های یک ورزشکار حرفه‌ای واقعا دشوار است. من با همه صرفه جویی‌هایی که می‌کنم حداقل ماهی 2میلیون تومان هزینه شخصی دارم و گاهی مجبور می‌شوم یکی دو ماه از تمرین فاصله بگیرم و کارهایی مثل فروشندگی انجام دهم تا هزینه‌هایم تامین شود.» در خانواده حیدری 3فرزند از 12 فرزند ورزشکار هستند و در سطح حرفه‌ای کار می‌کنند. خودش می‌گوید که ورزش در خانواده شان موروثی است و اگر بیش از این از ورزش بانوان حمایت شود می‌تواند به خوبی جواب اعتماد مسئولان ورزشی کشور را بدهد.

سمیه حیدری دیروز از سوی مقام معظم رهبری تقدیر شد و این در حالی است که یک ماه قبل هم با حضور در دفتر ایشان مورد تقدیر قرار گرفته بود.

در جلسه‌ای که به بیت رهبری دعوت شده بودید، با مقام معظم رهبری دیدار هم داشتید؟

نه. یک ماه قبل از دفتر مقام معظم رهبری با من تماس گرفتند و در آنجا ضمن تقدیر و تشکر مشکلات ورزش بانوان را با نمایندگان دفتر رهبری در میان گذاشتم و قرار شد دیداری خصوصی با حضرت آقا داشته باشیم که زمان آن هنوز مشخص نیست.

چه مشکلاتی را مطرح کردید؟

خب ورزش بانوان همیشه به خاطر بحث پوشش و حجاب تحت فشار بوده و مقام معظم رهبری تنها حمایت کننده بانوان ورزشکار بوده‌اند. مدتی قبل از مسابقات وقتی شنیدم که آقا فرمودند خانم‌ها اگر حجاب و عفاف را رعایت کنند می‌توانند در عرصه‌های ورزشی حاضر شوند، واقعا انگیزه ام برای تمرین بیشتر شد و با روحیه بهتری در مسابقات شرکت کردم. تنها آرزویم این بود که مدال طلا بگیرم و تقدیم آقا کنم که البته با ناداوری مدال نقره نصیبم شد.

به همین دلیل هم با چادر روی سکو رفتید؟

بله. نذر کرده بودم با چادر روی سکو بروم تا هم دل حضرت فاطمه(س) را شاد کنم و هم دل آقا را. خیلی‌ها آنجا با این کار من مخالفت کردند و اصرار داشتند با گرمکن ورزشی روی سکو بروم. به همین دلیل حضور من برای دریافت مدال خیلی طول کشید و همه منتظرم بودند. اما من می‌گفتم یا با چادر روی سکو می‌روم یا اصلا نمی‌روم.

مخالف‌ها چه دلیلی برای مخالفت داشتند؟

مثلا شنیدم که یکی می‌گفت خانم‌های ورزشکار همیشه از این شکایت دارند که دیگران محدودشان می‌کنند و حالا تو که کسی جلوی فعالیتت را نگرفته چرا داری خودت را محدود می‌کنی؟ اما واقعیت این است که حجاب برای یک زن ورزشکار مسلمان محدودیت نیست. وقتی با حجاب در مسابقات شرکت می‌کنم، احساس می‌کنم خدا نظر ویژه‌ای به من دارد. دلم قرص تر است و با آرامش و توکل بیشتری مسابقه می‌دهم. ضمن این که یک سری از خطاها هم هست که با حجاب داشتن خیالت راحت می‌شود آنها را مرتکب نمی‌شوی. مثلا اگر در طول مسابقه سه بار موهایت باز شود و نیاز به بستن داشته باشد، اخطار کم کاری و اتلاف وقت می‌گیری. یا گاهی در مسابقه به دلیل کشیده شدن موها، تمرکز ورزشکار بهم می‌خورد و ممکن است فن بخورد. اتفاقاتی که با داشتن حجاب برای ورزشکار رخ نمی‌دهد.

در این مدت از طرف چه کسانی تقدیر شده‌اید؟

مقام معظم رهبری، در پیامی تشکر و تقدیر کردند که من بعد از شنیدنش سجده شکر به جا آوردم. در جلسه‌ای هم که به دفتر ایشان دعوت شده بودم، یک جلد قرآن مجید هدیه گرفتم که بسیار برایم ارزشمند بود. در واقع ارزشمندترین هدیه‌ای بود که در این مدت گرفته ام. به جز این، وزارت ورزش و دفتر امور بانوان ریاست جمهوری و استانداری چهارمحال و بختیاری هم تقدیر کتبی به عمل آوردند. اما هدیه مادی دریافت نکردم. البته گفته شده در دیدار با مقام معظم رهبری تقدیر مادی هم در نظر گرفته شده است. اما واقعیت این است که همین دیدار نهایت آرزوی من است. از بچگی آرزو داشتم مقام معظم رهبری را ببینم و امیدوارم خداوند زودتر این سعادت را نصیبم کند.