انگیزه و نشاط در دستان هنرمند جوان فریدونشهری با 70 حرفه

به گزارش سایت تحلیلی خبری پونه زار، آوازه هنر جوان فریدونشهری در استان اصفهان با وجود حضور هنرمندان نصف جهان، کمی دور از انتظار به نظر می‌رسد ولی حقیقتی است که فرهاد صالحی، هنرمند و صنعتگر جوان فریدونشهری ، با پرورش خلاقیت و هنرش توانسته است در بسیاری از رشته‌ها زبانزد هنرمندان استان شود.

– پونه زار: لطفا شغلتان را معرفی کنید.

– اینجا من هستم و این کوره که آن را هم خودم ساخته‌ام و چکش و ابزارآلات ساده خودم. در این مغازه کوچک از ساختن لوله تفنگ و تعمیر دوربین شکاری گرفته تا ساخت چاقو از شاخ بوفالو و ساخت تندیس‌های مسی و تعمیر زین اسب و خلاصه هر چیزی که مربوط به هنر دست باشد را انجام می‌دهم.

– پونه زار: چند سال است هنر خودتان را به خدمت گرفته‌اید؟

– حدود 15 سال.

– پونه زار: آیا درست است که از اصفهانِ نصف جهان برای تعمیر لوله تفنگ نزد شما می‌آیند؟

– بله؛ کار ساخت و تعمیر لوله تفنگ به خاطر حساسیتی که دارد بسیار دشوار است و به علت قرار داشتن فریدونشهر در منطقه‌ی دوردست و دستخوش حملات دزدان بودن و همچنین به خاطر حضور عشایر در این شهرستان،‌ این فن از قدیم الایام در فریدونشهر وجود داشته است.

– پونه زار: غیر از فن ساخت لوله تفنگ، چه فنون دیگری را فراگرفته‌اید؟

– در استان اصفهان هنرهای خاص و معروفی وجود دارد که البته محدود هم هستند و می‌توان آن‌ها را برشمرد مثل قلم زنی، منبت کاری و از این قبیل. ولی تعداد بیشتری هنر و فن وجود دارد که به فراموشی سپرده شده است. به عنوان یک مثال ساده با این که تعداد زیادی اسب و اسب سوار در استان اصفهان وجود دارد ولی کار ساخت و تعمیر زین اسب در این استان تنها در یک جا انجام می‌شود که البته من هم این حرفه را فراگرفته‌ام.

من توانسته‌ام 70 هنر و فن مختلف را از لحیم انواع فلزات گرفته تا ریخته‌گری، ساخت قفل‌های قدیمی، حکاکی روی شاخ حیوانات و … یاد بگیرم که برخی از این فنون تنها در دست تعداد انگشت شماری از هنرمندان کشور است، مثل «ملقمه کاری» که هنر زمان صفویه است.

– پونه زار: چه چیزی باعث شد به این کار روی بیاورید و در این شغل باقی بمانید؟

– من از این کار و از این که با دستان خودم آثار مختلفی را خلق می‌کنم، لذت می‌برم. همین طور این که کار مردم را راه می‌اندازم برایم لذت بخش است و این چیزها باعث شده که من این کار را رها نکنم و با علاقه ادامه دهم. مثلاً این تندیس را نگاه کنید(اشاره به تندیس برنجی یک طاووس) این کار کشور چین است و در کارخانه ساخته شده است ولی وقتی همین با دست ساخته شود خیلی لذت بخش و دل نشین می‌شود.

– پونه زار: آیا به جوانان توصیه می‌کنید به شغل شما روی بیاورند؟

– بله، هنرهای زیادی هست که من می‌توانم به جوانان و افراد جویای کار آموزش دهم. چه هنرهای مرسوم و چه هنرهایی که به فراموشی سپرده شده‌اند و بدون شک اگر کسی بتواند این‌ها را فرا بگیرد از ارزش خاصی برخوردار خواهد بود و خیلی از مردم هم نیازمند این حرفه احتیاج هستند. همین طور می‌تواند درآمد خوبی هم از این راه کسب کند. به عنوان مثال همین زین چرمی اسب را از کشورهای خارجی با قیمت چند میلیون تومانی وارد می‌کنند در صورتی که من به راحتی می‌توانم این حرفه را آموزش دهم و هر کس تمایل داشته باشد خودش بتواند این را ساخته و یا تعمیر کند و به فروش برساند.

– پونه زار: از حرفه شما مثلا در ساخت لوله تفنگ که خیلی کار حساسی است شنیدیم، از خلاقیت‌های خودتان هم برایمان بگویید.

– این که گفتم 70 فن را فراگرفته‌ام به خاطر همین خلاقیت بوده است و علاقه و لذتی که از کار هنری و خلاقیت می‌بردم. من کتاب‌های خطی و دست‌نوشته‌های قدیمی را هم جمع آوری می‌کنم و بسیاری از این هنرها در این نوشته‌ها ذکر شده و من فراگرفته‌ام. ولی شاید این نوشته‌ها و کتاب‌ها به دست ده‌ها نفر رسیده ولی یا نتوانسته‌اند این فنون را یادبگیرند و یا همت نکرده‌اند به دنبالش بروند. البته خود من هم فنونی بوده است که نتوانسته‌ام یاد بگیرم مثل ساخت این زنجیر (اشاره به یک زنجیر بزرگ متفاوتِ یک تکه از آلیاژی خاص). روش ساخت این زنجیر منحصر به فرد است و خود من هم با این که خیلی تلاش کردم نتوانستم آن را یاد بگیرم ولی خیلی از فنون دیگر را یاد گرفته‌ام که کمتر به آن‌ها توجه شده است و بیشتر مردم حتی نام آن را هم نشنیده‌اند مثل همان ملقمه کاری که گفتم.

– پونه زار: انتظارتان از مسئولین شهرستان برای ترویج این هنر و فعالیت ارزشمند شما چیست؟

– من بارها از مسئولین خواسته‌ام شرایطی را فراهم کنند که بتوانم این صنعت و هنرهایی که یادگرفته‌ام را به دیگران هم آموزش دهم و محیطی فراهم شود تا آثار هنری دست ساز خودم را در معرض دید قرار بدهم تا مردم با دیدن زیبایی‌های صنایع دستی به سمت فراگیری این فنون روی بیاورند ولی متأسفانه ترتیب اثری داده نشده است. بارها از شهرهای دیگر به سراغم امده‌اند و از من خواسته‌اند هنر و آثار هنری خودم را در شهرهای ایشان برده و در معرض آموزش و دید قرار دهم ولی من می‌خواهم این هنر و حرفه در فریدونشهر باشد. امیدوارم مسئولین جدیت بیشتری در این خصوص به خرج دهند و با درک این واقعیت که این فنون می‌تواند در جهت رشد و پیشرفت شهرستان فریدونشهر به کار برود شرایط آموزش و عرضه آن را محیا کنند.