حقوقی برای شر، نه برای بشر
به گزارش سایت تحلیلی خبری پونه زار به نقل از اصفهان شرق، چهاردهم مرداد ماه با عنوان «روز حقوق بشر اسلامی» نامیده شده است. روزی که به نظر می رسد برای این نامگذاری شد تا بازگشتی به واقعیت نام این روز در ارج نهادن و ارزش گذاشتن به حقوق حقیقی انسان ها باشد.
هر چند هر سال اعلامیه ها و همایش های متعددی درباره حقوق بشر برگزار می شود اما با ارزیابی نتایج این همایش ها و روشی که سازمان ملل متحد در زمینه حقوق بشر در پیش گرفته باید گفت این کنفرانس ها و اعلامیه ها تاکنون بیشتر جنبه تبلیغاتی داشته و تأثیر آنها در عمل، بسیار ناچیز یا در بسیاری از موارد خلاف آن بوده است؛ چه آنکه دولت ها و کشورهای بزرگ و هم دستان آنها، با تجاوز به حریم دولت های کوچک و ملت های مستضعف جهان، سخنی از هم سنخی این واژگان با ریشه خود باقی نمی گذارند.
تجاوز اسرائیل به فلسطین و لبنان، حمله شوروی به افغانستان، تجاوز حزب بعث عراق به ایران، اشغال افغانستان و عراق از سوی امریکا، حمله رژیم جعلی اسراییل به غزه و این روزها تجاوز وحشیانه آل سعود مرتد به مردم مسلمان یمن نمونه هایی از زیر پا گذاشتن حقوق بشر است.
ماده ۲۵ بیانیه جهانی حقوق بشر می گوید: «هر کس حق دارد از سطحی از زندگی برخوردار باشد که سلامت و رفاه او و خانواده اش از جمله خوراک، لباس، مسکن و بهداشت را تأمین کند. همچنین حق دارد از خدمات ضروری اجتماعی در هنگام بیکاری، بیماری، درماندگی، بیوگی، پیری یا در دیگر موارد که بنا به اوضاع و احوال خارج از اراده او، وسایل معاش وی را مختل گرداند، استفاده کند.»
نکته جالب آن جایی است که امام علی علیه السلام قرن ها پیش از وضع این قانون، در کلامی گهربار در نهج البلاغه بلیغ خود فرموده است: «در طبقه ای از مردم که مشکل معیشتی دارند، آنان که چاره ای ندارند و از نیازمندان هستند یا به علت بیماری ناتوان شده اند، باید مورد توجه و رسیدگی قرار گیرند.»
از این رو، حضرت امیر دستور داد بخشی از بیت المال مسلمین را به این افراد اختصاص دهند.
جدای از اینکه قاعده و قانون و منشور حقوق بشر توسط چه کسانی با چه گرایش فکری و مذهبی و …نگاشته شده نکته اساسی و مهمی را که نباید از نظر دور داشت معیارها و مصادیق احقاق و عمل به این حقوق است.
حقوقی که دست کم در پرداخت و بازخورد رسانه ای آن شاهد نوعی نفاق سنگین و یکسویه به استناد همان نظریه و مدل ارتباطی شمال، جنوب و مرکز پیرامون دنیای پیام و خبر و رسانه در نظریات معروف و کهن این حوزه هستیم که نظریه پردازان غربی ابداع کرده اند و صد البته این سال ها و این روزها با سکوت سرد رسانه ای در قبال حوادث و جنایات خونینی مانند یمن ننگ و شرم و سیاهی بیشتری دارد.
بازخورد این نوع نگاه از ضلع و زاویه همان حقوقی است که به همه چیز شباهت دارد و به تنها چیزی که شبیه نیست و شباهت و سنخیت و همخوانی ندارد حقوق بشر است.
این هم از بدی ها و نکات منفی تکنولوژی های نوین امروزی است که به جای اینکه باید در خدمت بشریت و ارتقاء و استیلای فکری و فرهنگی و معنوی او باشند درست در نقطه مقابل به خدمت داعشیون و فریب و ظاهرسازی سخیف رسانه ای و جهانِ شبکه ای شده غرب یا همان شمال معروف ارتباطی در آمده اند.
باز از همین رو، روز و زمان نمادین دیگری شاید در نقطه مقابل یا در تکمیل روز جهانی حقوق بشر بعنوان روز حقوق بشر اسلامی تعیین و نامگذاری شد تا یاداور و متذکر اصل و بنیاد حقوقی باشد که پایمال شدن و اقدام برای احقاق حقوقش هم گزینشی است.
برای برخی اقوام و ملل اطلاع رسانی و رسانه ای می شود و در دیگر سو برای بخش دیگری از همان جامعه جهانی به خواب ننگین ابدی فرو می رود، انگار نه انگار که بمبی بر سر مردمانی فرود می آید و کودکی سوزانده می شود یا مادری در اوج قحطی، نظاره گر نحیف شدن و جان دادن فرزند روبروی چشمان خویش است.
و این روزها هم یونس های از دریا برگشته ای که دست بسته شهیدشان کردند اما باز هم حقوق بشر این بواقع جنایت صدامیان را ندید تا غواصان شهید ایران زمین گمنامانه به سوی الله عروج کنند و به عرش بروند.
اینجاست که اضافه توضیح دادن گزافه است و تنها یک جمله برای تفاوت و تمایز این گزینش به اصطلاح حقوقی کفایت می کند.
حقوقی که بیشتر برای توجیه شَر بکار می آید تا برای ارتقا و دفاع از حقوق حقه بشر.
