دستگاه‌های اطلاعاتی و امنیتی چگونه خبرنگاران را به خدمت می‌گیرند؟
این دستگاه ها بر این باورند که خبرنگاران و روزنامه‌نگاران آزادی عمل بیشتری برای دستیابی به اطلاعاتی دارند که نیازمند آنها هستند، بدون اینکه در این خصوص تحت پیگرد قانونی قرار گیرند و یا اینکه مورد سوء ظن واقع شوند.
به همین دلیل نفوذ این دستگاه ها در این طیف از جامعه برای آنها حائز اهمیت بسیار است و پیروزی بزرگی شمرده می شود. مطلب زیر به بررسی دلایل در اولویت بودن این قشر از جامعه برای دستگاه های اطلاعاتی، مهمترین خبرنگاران و روزنامه نگاران جاسوسی که به خدمت این دستگاه ها درآمده اند و مهمترین کشورهایی که به استفاده و به خدمت گرفتن این کشور جامعه توجه ویژه ای دارند، می پردازد.
چرا در امر جاسوسی خبرنگاران و روزنامه نگاران ارجح هستند
جمع آوری اطلاعات و کسب خبر عامل مشترکی است که بین دستگاه های اطلاعاتی و خبرنگاران مشاهده می شود، به گونه ای که این موضوع موجب می شود تا آنها هر خطری را به جان بخرند و هر مانعی را از پیش رو بردارند.
به همین دلیل دستگاه های اطلاعاتی براین باورند که خبرنگاران به شکلی ویژه توان دستیابی به اطلاعات مهم را به دلیل آزادی که در کار از آن برخوردار هستند، دارند، بدون اینکه در این راه کنجکاوی یا سوء ظن کسی یا نهادی را موجب شوند.
این درحالی است که اطلاعات موجود نشان می دهد که بسیاری از دستگاه های اطلاعاتی و امنیتی دنیا از خبرنگاران برای پوشش فعالیت های مزدوران استفاده می‌کنند و بسیاری از مزدوران خود را به عنوان خبرنگار یا روزنامه نگار معرفی می کنند.
به گونه ای که در میان بسیاری از اسناد به دست آمده از این دستگاه ها و سازمان ها، نام های متعددی از خبرنگاران و روزنامه نگاران عرب مشاهده می شود.
در این ارتباط منابع آمریکایی از شبکه جاسوسی و اطلاعاتی خبر می دهند که «استرافور» نامیده می شود و موظف بود، از طریق به خدمت گرفتن ده ها روزنامه نگار و خبرنگار به عنوان جاسوس یا ده ها جاسوس در قالب خبرنگار و روزنامه نگار فعالیت وبلاگ نویسان و روسای شرکت ها و فعالان سیاسی و اجتماعی و حقوقی را زیر نظر داشته باشد.
این منابع آمریکایی تاکید می کنند که این شبکه جاسوسی و اطلاعاتی از ترفندهای ناشایست و ناپاکی مانند دادن رشوه و حتی رسوایی های اخلاقی و جنسی برای پیشبرد اهداف خود و به خدمت گرفتن مزدوران استفاده می کنند.
روزنامه نگاران و خبرنگاران چگونه اطلاعات خود را می فروشند
دستگاه های اطلاعاتی و امنیتی جهان از شیوه های دیگری نیز در تعامل با روزنامه نگاران و خبرنگاران جهت به خدمت گرفتن آنها یا ارتباط مستقیم با آنان استفاده می کنند که از جمله آنها دادن اطلاعات لازم و مورد نیاز به آنها در قبال گرفتن امتیاز یا مبالغ مالی کلان و چشمگیر است، چراکه این دستگاه ها به خوبی می دانند که روزنامه نگاران و خبرنگاران دارای اطلاعات بسیار و امکان تحقیق و تفحص در پشت پرده بسیاری از امور و تهیه نظرسنجی ها و اطلاع از دیدگاه ها و مواضع افکار عمومی و اوضاع سیاسی و امنیتی هستند.
دستگاه های اطلاعاتی و امنیتی با استفاده از این اطلاعات که از طریق روزنامه نگاران و خبرنگاران به دست می آورند، اقدام به براندازی اهداف مورد نظر خود می کنند.
اینکه چرا یک روزنامه نگار و یا خبرنگار می تواند جاسوس باشد و بالعکس یک جاسوس می تواند، روزنامه نگار یا خبرنگار باشد، به این دلیل است که هر دو طیف به دنبال دستیابی به اطلاعات و پیدا کردن پاسخی برای سوالات خود هستند، هر دو در خفا و یا آشکارا در جستجو و تفحص می باشند.
تجربه یک خبرنگار جاسوس
«پاتریک دینو»، خبرنگار و روزنامه نگار فرانسوی کتابی درباره فعالیت های جاسوسیش و تجربه اش در این حرفه تالیف کرد. وی در این کتاب به این نکته اشاره می کند که فعالیت جاسوسی وی به تعقیب اسلام گرایان و نفوذ در گروه های آنها محدود می شد، چون از وی چنین خواسته شده بود و حوزه فعالیت وی کشور الجزایر، در شمال آفریقا مشخص شده بود.
دینو در کتابش نقل می کند که وی در طول دوران ماموریتش به عنوان خبرنگار جنگی برای دو شبکه «تی وی ۱» فرانسه و «سی بی اس» آمریکا فعالیت می کرد و در قالب این عنوان و سمت بود که موفق به دیدار با رهبران «جبهه اسلامی برای نجات الجزایر» شد که حکومت الجزایر این جبهه را در سال ۱۹۹۲ منحل کرده بود.
برای رسیدن به این هدف وی کار خود را با تردد و رفت و آمد در مناطقی شروع کرد که می توانست در آنجا با یاران و اعضا و مسئولان این جبهه برخورد کند.
دینو کار خود را با نزدیک شدن به «عبد الکریم عده»، سخنگوی رسمی کمیته اجرایی این جبهه آغاز کرد و تلاش کرد، با نزدیک شدن به وی زمینه نزدیکی به دیگر اعضای کمیته اجرایی این جبهه که در خفا و به صورت کاملا مخفیانه زندگی می کردند، را فراهم کند.
بهانه دینو برای این دیدارها تهیه فیلم مستند و سپس نگارش کتابی درباره این جبهه اسلامی بود و در عمل این کتاب را در سال ۱۹۹۷ میلادی تحت عنوان «رهبری جبهه اسلامی برای نجات سخن می گوید» منتشر کرد.
فعالیت های جاسوسی دینو به اینجا ختم نمی شود، بلکه وی پس از حوادث ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ آمریکا به پاکستان اعزام شد. وی در این خصوص می گوید که به دستگاه‌های اطلاعاتی فرانسه درباره احتمال دست زدن تروریست های پاکستانی و افعانستانی به عملیاتی مشابه آنچه در آمریکا شاهد آن بودیم، در فرانسه هشدار داده است.
رژیم صهیونیستی بیشترین بهره برداری را از این طیف می کند
دستگاه های اطلاعاتی و جاسوسی رژیم صهیونیستی از جمله مهمترین و بارزترین دستگاه‌های اطلاعاتی و امنیتی در جهان هستند که برای جمع آوری اطلاعات و نفوذ به محافل و مراکز بسته و غیر قابل نفوذ از روزنامه نگاران و خبرنگاران استفاده می کنند و تلاش بسیاری برای جذب این طیف از میان کشورهای عربی دارند و در این خصوص حاضرند، مبالغ کلانی را هزینه کنند و روی به ناپاک ترین شیوه و روش های غیر اخلاقی بیاورند.
در این خصوص دو سال پیش نیروهای امنیتی حکومت حماس در نوار غزه خبرنگار انگلیسی به نام «پل مارتل» را بازداشت کرد که اقدام به جذب جوانان فلسطینی نوار غزه به عنوان جاسوس برای دستگاه های اطلاعاتی رژیم صهیونیستی می کرد.
معروف ترین روزنامه نگاران و خبرنگاران جاسوس
آلبر لوندر: از آلبر لوندر به عنوان پدر روحی تحقیق و تفحص خبری یاد می شود. وی در دهه دوم قرن بیست داوطلبانه برای جاسوسی علیه اتحاد شوروی سابق اعلام آمادگی کرد و در این خصوص گفت که حس ملی گرایی وی را به جاسوسی واداشته است.
کیم ولبی: نام واقعی وی «هارولد آدریان راسل ولبی» است و از جمله معروف ترین جاسوسی های مزدوج یا به عبارتی دو طرفه بود و موفقیت های وی در دنیای جاسوسی امری خارق العاده شمرده می شود.
خ و در بسیاری از ماموریت های جاسوسی ولبی به او کمک کرد تا اینکه در سال ۱۹۹۴ از فعالیت های جاسوسی خود استعفا داد.
پاتریک دینو: در سطور بالا اشاره شد که دینو در جنگ های افغانستان و عراق علیه ایران و لیبی و چاد و لبنان و آمریکای جنوبی به عنوان خبرنگار جنگی برای دو شبکه خبری فرانسوی و آمریکایی جاسوسی می کرد.
