یک شب بدخوابی معادل شش ماه تغذیه پرچرب!!

به گزارش پایگاه تحلیلی خبری پونه زار به نقل از سیمرغ، شاید با دیدن عنوان این مطلب تعجب کرده باشید که چطور ممکن است تنها یک شب کم خوابی معادل شش ماه خوردن غذاهای پرچرب باشد. واقعیت این است که این موضوع مربوط می شود به حساسیت انسولینی ما. انسولین، نوعی هورمون است که به حفظ میزان قند خون ما کمک می کند تا خیلی بالا (هیپرگلیسمی) یا خیلی پایین ( هیپوگلیسمی) نباشد. طبق مطالعات انجام شده، یک شب بدخوابی سبب پایین آمدن حساسیت بدن نسبت به انسولین شده که تاثیراتش مشابه شش ماه مصرف برنامه غذایی پرچرب می باشد.

وقتی حساسیت بدن نسبت به انسولین کم می شود یا مقاومت انسولینی رخ می دهد، یعنی بدن قادر نیست انسولین کافی برای حفظ ثبات قند خون تولید کند. این اتفاق می تواند در نهایت موجب دیابت نوع دوم شود، در این بیماری قند خون بالا رفته و واکنش انسولینی بدن به طور مناسب پاسخگو نیست. این تحقیق، اهمیت و ضرورت خواب کافی و مناسب را برای حفظ میزان طبیعی قند خون و کاهش خطر بیماری های متابولیسمی، مانند چاقی و دیابت را به اثبات می رساند.

دیابت، عوارض جدی زیادی برای بدن دربر دارد، مانند بیماری قلبی. هرچه حساسیت بدن شما در برابر تاثیرات انسولین کمتر شود، مشکلات بیشتری برای جذب مواد مغذی، گوارش کربوهیدرات ها و حفظ وزن متعادل به وجود خواهد آمد. آنهایی که برای حفظ وزن مناسب به دردسر می افتند یا افرادی که چاق هستند، در معرض ابتلا به مقاومت انسولینی و در نتیجه دیابت قرار دارند. این یک چرخه معیوب و ناخوشایند است که می تواند فقط از یک شب کمبود خواب شروع شود.

کمبود خواب چگونه حساسیت انسولینی را تحت تاثیر قرار می دهد؟

در پژوهشی، محققان برای مشاهده تاثیرات کمبود خواب و تغذیه پرچرب بر مقاومت انسولینی از سگ ها استفاده کردند. آنها میزان حساسیت انسولینی را قبل و بعد از تغذیه پرچرب به مدت شش ماه، در هشت سگ نر اندازه گیری کردند. پژوهشگران دریافتند، سگ هایی که یک شب کمبود خواب داشتند، حساسیت انسولینی شان تا 33 درصد کاهش یافته بود. این سگ ها بعد از تغذیه پرچرب، کاهش 21 درصدی در میزان حساسیت انسولینی شان داشتند.

هر چند این تحقیق روی سگ ها انجام شد نه روی انسان، اما به هم مربوط هستند. این نوع مطالعات علمی که روی سگ ها انجام می شود رایج بوده و نقشی اساسی در کمک به درک علل و پیچیدگی های چاقی همراه با شناسایی فرایندها داشته و برای کشف شیوه های جلوگیری یا درمان مفید است. پزشکان باید اهمیت خواب را به بیماران شان گوشزد کنند. خیلی از بیماران می توانند اهمیت و ضرورت تغذیه متعادل را درک کنند، اما ممکن است درک روشنی نسبت به نقش حیاتی خواب برای حفظ تعادل در بدن نداشته باشند.

پیامدهای کمبود خواب

یک شب بدخوابی یا کمبود خواب و شش ماه تغذیه با غذاهای پرچرب هر دو به یک اندازه موجب کاهش حساسیت انسولینی در سگ ها شدند. این یافته ها می تواند نشانگر مکانیسمی مشابه باشد که بواسطه آن هم کمبود خواب و هم تغذیه پرچرب، افزایش مقاومت انسولینی را در بر دارند. مطالعات زیادی نیز به تازگی انجام شده اند که ارتباط عوارض بیخوابی با حساسیت انسولینی را نشان می دهند. محققان نشان داده اند که، کمبود خواب و تغذیه پرچرب هر دو منجر به اختلال در حساسیت انسولینی می شوند، اما تا پیش از این معلوم نشده بود که کدام یک تاثیر شدیدتری روی مقاومت انسولینی دارند.

این پژوهش ها نشان داد، یک شب کمبود خواب می تواند به اندازه شش ماه تغذیه با غذاهای پرچرب، تعیین کننده حساسیت انسولینی باشد. این تحقیق، اهمیت و ضرورت خواب کافی و مناسب را برای حفظ میزان طبیعی قند خون و کاهش خطر بیماری های متابولیسمی مانند چاقی و دیابت را به اثبات می رساند.

نتیجه گیری

اگر یک نکته وجود داشته باشد که بتوان از این تحقیقات به آن رسید، این است که شما باید عادات خواب تان را جدی بگیرید. هر شب حداقل 6 تا 8 ساعت خواب شبانه داشته باشیدو اگر فکر می کنید یک ساعت کم خوابی یا یک شب بدخوابی چندان مهم نیست، روی فکرتان تجدید نظر کنید.تحقیقی دیگر که نتایج آن در  Diabetes Care منتشر گردیده نشان می دهد، دیابت نوع اول، چگونه بواسطه فقط یک شب چهار ساعت خوابیدن تشدید می گردد.

خبر خوب اینکه، بعضی از عوارض کمبود خواب مانند کاهش حساسیت انسولینی و سایر مشکلات متابولیسمی را می توان با خوابیدن کافی جبران کرد. بنابراین، نیم ساعت زودتر به رختخواب بروید تا مدیون خواب تان نباشید! و الگوی منظمی برای خوابتان داشته باشید.