یادواره شهدا یا مراسمی برای رفع تکلیف؟
یادواره شهدای فریدونشهربه همت هیئت رزمندگان اسلام ، دانشگاه پیام نور و کانون بسیج فرهنگیان برگزار شد در این مراسم نکات قابل توجه ای به چشم آمد یکی از نکات بی تاثیر بودن بنیاد شهید بر مراسم و دیگری عدم حضوراکثر کارکنان دانشگاه پیام نور در این مراسم بود . بنیاد شهید حتی یک بنر برای گرامیداشت این روز نصب نکرده و فقط شاهد مراسم بود و شاید یادشان رفته بود که بخش دوم نام اداره آن ها کلمه مقدس شهید است و شاید منتظر این بودند که کسی یادشان بیاورد یادواره شهدا شاید مهمترین رویدادی باشد که نهادی مانند بنیاد شهید در آن باید ایفای نقش کند و مراسمی در خور نام و خانواده های شهدا برگزار کند ودر مورد دانشگاه هم میتوان گفت : هرچند ریاست دانشگاه پیام نور و بعضی از کارمندان آنجا حضور داشتند ولی خبری از حضور پررنگ اکثر کارمندان این دانشگاه در این یاواره نبود احتمالا خستگی روزهای گذشته و بارندگی این روز و تعطیلی روز تاسوعای حسینی عوامل عدم حضور آن ها بوده است .
الته نکات دیگری در این مراسم هم بودکه شاید مهمترین آنها کمرنگ بودن زنده نگه داشتن یاد و خاطره شهدای شهر بود.در این مراسم نه وصیت نامه ای ، نه عکسی در سالن ، نه شعار و یا جمله ای ، نه خاطره ای و نه هیچ بیوگرافی یا تجلیلی از مادر یا پدر شهیدی ، و نه هیچ اثری ، مطلبی ، مسابقه ای ، جایزه ای ، شعری و نه هیچ چیز دیگری که بتواند یادی از شهدا و خانواده های آن ها زنده کند ، نبود.
مگر غیر از این است که چنینی مراسمی برای ماندگاری فرهنگ شهید و شهادت و برای حمایت از خانواده های شهدا و یاد رشادت ها و فداکاری آنها برگزار می شود ؟ اگر غیر از این است قطعا عنوان آن یادواره شهدا نخواهد بود .
هرچند سوال مهمتری که در ذهن ما بعد از پایان مراسم بدون جواب ماند این بود که آیا یاد شهدای یک شهر با دوسخنرانی درباره شهید و روز واقعه کربلا و مداحی تاسوعای حسینی به معنای کلمه زنده شد؟ آیا یادواره شهدا را با عنوان یادی کوتاه از شهدا تغییر نام بدهند بهتر نیست ؟ آیا بعد از یک سال برگزاری یادواره شهدای یک شهر کسی از جوانان حاضر و مشتاق در یادواره فهمید چرا ؟ کی؟ چه کسانی ؟ برای چه ؟ به درجه والای شهادت رسیدند ؟ آیا کسی نیست واقع بینانه تر و موشکافانه تر اینگونه مراسمات را تحلیل کند و به این سوال پاسخ دهد که : یادواره شهدا برای رفع تکلیف برگزار شد یا برای حفظ مقام و حرمت شهدا و خانواده هایشان .
و در پایان :
مقام معظم رهبری :
خواستم بگویم که اکتفا نکنید به این که عکس این شهدا را پخش کنید، یا عکس آنان را روی کاشی بیندازید، که الحمدالله می بینم خود شما قبلاً این فکر را کرده اید. بگذارید نام و یاد شهدا رنگ ثابت زندگی روزمرّه ما بشود. مسأله شهدا مسأله شخص نیست که بگوییم ما می خواهیم اشخاص را تجلیل کنیم، نه ما می خواهیم یک جریان را تجلیل کنیم که این جریان عبارتست از اینکه کسانی در راه خدا و در راه حق، آنقدر حاضر به اقدامند که حتّی وقتی پای جانشان به میان می آید، حرفی ندارند، جان را کف دست می گیرند و وسط میدان می روند.
