دردسرهای انتقال آب خلیج فارس به اصفهان
به گزارش پایگاه تحلیلی خبری پونه زار به نقل ایمنا:حالی که اجرای چنین طرحی‌هایی بسیارهزینه بر است و اغلب کارشناسان نسبت به اجرای آن مخالفت می‌کنند با این حال یکی از راه حل‌هایی که اخیراً برای بهبود اوضاع زاینده رود و تامین آب شرب، مطرح شده انتقال آب از خلیج فارس به فلات مرکزی و اصفهان است و کارشناسان بسیاری با ارائه محاسباتی دقیق توانستنه‌اند عدم توجیه اقتصادی و اجرائی طرح را به اثبات رسانند.
بر این اساس قیمت تمام شده یک متر مکعب آب برای حالاتی که زمان اجرای طرح ۱۰، ۲۰ و ۳۰ سال بطول بینجامد، به ترتیب برابر با ۲۷، ۳۰ و ۱۰۰ هزارتومان خواهد بود. بدیهی است چنین قیمت‌هائی برای هیچ کدام از کاربری‌های شرب، صنعت و کشاورزی توجیه اقتصادی ندارد.
اقدامی غیر کارشناسانه
مهدی بصیری عضو هیئت علمی دانشگاه صنعتی اصفهان که ازمخالفان چنین طرحی است به جرات طرح انتقال آب از خلیج فارس به اصفهان را اشتباه می‌داند چرا که آب خلیح فارس بسیار شور و فاصله و ارتفاع اصفهان از دریا بسیار زیاد است. به علاوه آنکه انتقال آب از دریا به اصفهان به طور قطع هزینه‌های بسیار سنگینی را به مردم منتقل می‌کند.
وی می‌افزاید: ارتفاع اصفهان از سطح دریا ۱۵۰۰ متر است در این شرایط باید ۱۵۰۰ متر آب را از خلیج فارس به سمت اصفهان پمپ کنیم که این مصرف انرژی بالایی را ایجاد می‌کند و به تبع هزینه این انتقال با توجه به مصرف انرژی و طول مسیر انتقال بسیار گران خواهد بود.
ضمن آنکه با توجه به تجربه های موجود و از دیدگاه کارشناسان این بخش، طرح‌هایی از این دست به نابودی رودها، تالاب‌ها، دریاچه‌ها و به تغییر کاربری خطرناک روی زمین منجر شده‌اند و در کنار برخی رفتارهای نادرست دیگر انسان، امروز ناقوس پایان حیات روی زمین را به صدا درآورده‌اند.
با این اوصاف است که تاکید می‌شود در این برهه زمانی با توجه به امکانات اجرائی و اقتصادی موجود، از فکر انجام چنین پروژه‌هائی صرف نظر شود.
پروژه‌ای بسیار هزینه بر
حمیدرضا قلمکاری رئیس کمیسیون کشاورزی، آب ومحیط زیست اتاق بازرگانی اصفهان درگفت وگو با «ایمنا» به موارد قابل تاملی در باره این پروژه اشاره می‌کند: نخست آنکه شیرین سازی آب دریا و انتقال آن به فلات مرکزی، خط انتقالی در حدود ۷۰۰ کیلومتر و پمپاژ حداقل سه هزار متر برای عبور از ارتفاعات زاگرس نیاز دارد، اگر چنین پروژه‌ای از لحاظ فنی قابل انجام باشد از لحاظ اقتصادی و زمان اجرای پروژه هزینه زیادی دربرخواهد داشت.
وی می‌افزاید: مورد دیگر آنکه از لحاظ منطقی آب رودخانه کارون از سرشاخه هایی همچون بهشت آباد، کوهرنگ و فریدون شهر حدود ۷۰۰ کیلومتر مسیر و ارتفاعی سه هزار متر را طی می‌کند و به خلیج فارس می‌ریزد حال سوال این است چرا آب مورد نیاز استان‌های فلات مرکزی همچون اصفهان و یزد از سرشاخه‌های کارون و میزان کمبود استان خوزستان از دریا تامین نمی‌شود؟ در حالی که فاصله خوزستان تا دریا چند کیلومتر و اختلاف ارتفاع کمتر از چند ده متر بیشتر نیست.
به گفته این مسئول اگر قرار است آبی به اصفهان از طریق خلیج فارس یا دریای عمان انتقال یابد چه برنامه و کمکی وزارت نیرو می‌تواند انجام دهد؟
رئیس کمیسیون کشاورزی، آب ومحیط زیست اتاق بازرگانی خاطرنشان می‌کند: با توجه به مباحث فوق، کاملا شفاف است پیشنهاد انتقال آب خلیج فارس به حوزه زاینده رود موضوعی کارشناسانه نیست و فقط بر روی کاغذ قابلیت مطرح شدن دارد، چنین اقدامی نه تنها مقرون به صرفه نیست بلکه فقط برای مصارف صنعتی قابلیت استفاده دارد درحالی که مشکل آب شرب و آب برای بخش کشاورزی هم وجود دارد.
وی تصریح می‌کند: حتی مطالعات این طرح نیز چند صد میلیون هزینه نیاز دارد. این انتقال برای کرمان هم که در حد محدود انجام گرفته، بسیار پر هزینه بوده است و البته کرمان به خلیج فارس نزدیک تر و شرایط چنین اقدامی برای آنجا تا حدودی آسان تر است.
راهکارهای مقابله با کم آبی در استان اصفهان
قلمکاری در رابطه با راهکارهای موجود برای مقابله با کم آبی استان نیز می‌گوید: کمیسیون کشاورزی، آب و محیط زیست اتاق طی جلسات متعدد و بررسی مفاد ۹ ماده‌ای شورای عالی آب به این نتیجه رسید که مشکل زاینده رود از سراب تا پایاب فقط از طریق ملی کردن زاینده رود و ایجاد کارگروه ملی قابل حل است که طبیعتاً پس از ایجاد کارگروه ملی ابتدا کار این کارگروه برآورد نیاز آب استان در افق برنامه ریزی خواهد بود و همه جانبه این موضوع مورد بررسی قرارخواهد گرفت.
قلمکاری اضافه می‌کند: از این رو تا زمانی که این کارگروه ایجاد شود، با توجه به خروجی هزار و ۶۰۰ میلیون متر مکعبی آب از استان (البته در حالت خشک سالی) از سمت شهر سمیرم و فریدون شهر، اگر برآورد شود چه میزان هزینه دارد تا آب پس از سد را پمپاژ کنند و به حوضه آبریز زاینده رود برگردانند، حداقل اینکار این است که نیازی به شیرین کردن آب نیست.
وی می افزاید: مورد دیگر که قابلیت توجه بسیار دارد آن است که سالانه بالغ بر یک میلیارد مترمکعب پساب کشاورزی به دلیل استفاده نادرست از آب و خاک در استان خوزستان تولید می شود که باعث نابودی اکوسیستم های آبی استان همچون رودخانه کارون و تالاب شادگان و هورالعظیم شده است. فقط نیمی از هدررفت آب فوق می تواند زاینده رود و استان اصفهان را زنده نماید.
این مسئول درپایان اظهار می‌کند: درحالی که آب در اصفهان در زاینده رود وجود دارد چرا باید در تشنگی و خشکسالی بمانیم و به دنبال این نعمت در مکان‌های دیگر باشیم، از دیدگاه من به جای چنین اندیشه هایی رفع مشکل کمبود آب فقط نیازمند یک همبستگی و انسجام بین نمایندگان مجلس استان، اعضای اتاق بازرگانی، پژوهشگران و نخبگان و همه ارگان‌های مربوطه اصفهان است، لازم است یاد آور شوم که مردم نسبت به گذشته صرفه جویی مطلوبی در مصرف آب دارند واکنون زمان همبستگی فرارسیده است.
انتهای پیام/ع ت
