چاپ خبــر

گریزی بر فلسفه زیارت ائمه معصومین علیهم السّلام با پای پیاده

هدف نهایی در سفر زیارتی، رسیدن به ثواب و تعالی روحی و معنویت است که هم زیارت کردن و هم شیوه سفر زیارتی و هم آداب زیارت، در رسیدن به این هدف نهایی و به اوج رساندنش، بسیار مؤثر است. یکی از عوامل و شرایط افزایش ثواب زیارت و تأثیرات معنوی آن، بنا به فرموده بزرگان دین، پیاده رفتن این مسیر است.

پایگاه تحلیلی خبری پونه زار/ محمد چیانی: پیاده‌روی و زیارت حرم مطهر امام حسین علیه السّلام در روز اربعین ریشه تاریخی دارد چرا که جابر بن عبدالله انصاری و عطیه عوفی پس از شنیدن خبر شهادت امام با پای پیاده از مدینه حرکت کردند و در صبح اولین اربعینی که از شهادت حضرت سیدالشهدا علیه السّلام می‌گذشت، به کربلا رسیدند.

طبق آن چه که در منابع معتبر شیعه مشهود است در این روز حضرت زینب کبری سلام الله علیها و امام سجاد علیه السّلام همراه با 84 نفر وارد کربلا شدند و پس از گفتگو با جابر بن عبدالله انصاری، قبر مطهر امام علیه السّلام را زیارت کردند و از آنجا زیارت اربعین آغاز شد.

عطیه عوفی می‌گوید: «با جابر بن عبدالله به عزم زیارت قبر حسین علیه‌السّلام بیرون آمدم و چون به کربلا رسیدیم، جابر نزدیک شط فرات رفته و غسل کرد و ردایی همانند شخص مُحرِم بر تن کرد  و خود را معطر کرد و هر گامی که برمی‌داشت ذکر خدا می‌گفت تا نزدیک قبر مقدس رسید و به من گفت: دستم را بر روی قبر بگذار! چون چنین کردم، بر روی قبر از هوش رفت. من آب بر روی جابر پاشیدم تا به هوش آمد، آن‌گاه سه مرتبه گفت: یا حسین.»

پیاده‌روی اربعین پس از این در برهه‌ای از زمان به ورطه فراموشی سپرده می‌شود و در ‌‌نهایت توسط «شیخ میرزا حسین نوری» در قرن ۱۴ هجری دوباره احیا می‌شود. مسیر اصلی پیاده‌روی کربلاء، طریق العلما بوده که اکنون نیز بسیاری از عاشقان و شیفتگان امام حسین علیه السّلام از این مسیر با پای پیاده خود را به حریم یار می‌رسانند.

**پیاده‌روی اربعین در کلام بزرگان

همچنین که حضرت آیت‌الله خامنه‌ای رهبر معظم انقلاب نیز درباره اهمیت پاسداشت و بزرگداشت روز اربعین حسینی در اول فرودین سال ۱۳۸۵ چنین بیان کردند: «شروع جاذبه مغناطیسی حسینی در روز اربعین است، جابربن عبدالله را از مدینه بلند می‌کند و به کربلا می‌کشاند، این‌‌ همان مغناطیسی است که امروز هم با گذشت قرن‌های متمادی در دل من و شما هست».

مرحوم آیت‌الله العظمی بهجت(ره) در این باره فرمودند: «امام زمان(عج) پس از ظهور، خود را به واسطه امام حسین علیه السّلام به همه عالم معرفی می‌کند، بنابراین در آن زمان باید همه مردم عالم، حسین علیه السّلام را شناخته باشند و پیاده‌روی اربعین بهترین فرصت برای این کار است.»

پیاده‌روی اربعین بزرگترین گردهمایی سالانه مذهبی در جهان است که علاوه بر شیعیان، مذاهب سنی، مسیحی و ایزدی هم در این آیین حضور دارند و همچنین کشورهایی که فاقد دین هستن مانند چین و غیره از روی ذوق و کنجکاوی ماجرا برای شرکت در این جاذبه همراه زائران قدم برمی‌دارند و از صحنه‌های ناب مسیر تصویربرداری می‌کنند.

**چرا زیارت با پای پیاده

اکنون پرسش این است که فلسفه پیاده‌روی اربعین در عصر حاضر چیست؟ در عصری که هواپیما و ماشین هست، چرا این همه آدم پیاده‌روی می‌کنند و عمر خودشان را هدر می‌دهند؟ اگر زیارت کردن خودش موضوعیت دارد و مفید است، با کمترین زمان می‌توان به این فایده رسید و نیازی به این همه صرف هزینه و زمان نیست.

اما جواب در عبارت «أفضل الأعمال أحمزها: بهترین کارها سخت‌ترین آن‌ها است» نهفته است.

هدف نهایی در سفر زیارتی، رسیدن به ثواب و تعالی روحی و معنویت است که هم زیارت کردن و هم شیوه سفر زیارتی و هم آداب زیارت، در رسیدن به این هدف نهایی و به اوج رساندنش، بسیار مؤثر است. یکی از عوامل و شرایط افزایش ثواب زیارت و تأثیرات معنوی آن، بنا به فرموده بزرگان دین، پیاده رفتن این مسیر است.

نکته قابل توجه این است زندگی پیشرفته، مکانیزه و ماشینی امروزه خودش روز مرگی را به دنبال دارد که هم قدم شدن با خیل عظیم انسان‌های عاشق و شیفته ارباب مظلوم عالم روح انسان را صیقل می‌دهد و لطافت قلب را به همراه خواهد داشت و سبب صلح و دوستی در میان انسان‌ها خواهد شد.

وقتی انسان در مسیر کربلای اباعبدالله الحسین علیه السّلام پاهایش خسته می‌شود  تاول می‌زند و خستگی را عمیقاً با جسم خودش احساس می‌کند، ارتباط روحی‌اش هم با اباعبدالله الحسین علیه السّلام بیشتر می‌شود. اصلاً تا انسان خرج نکند به حدّ کمال نخواهد رسید. مرتاض برای رسیدن به یک عرفان کاذب حاضر است دست به کارهای پرمشقّت و ریاضت بزند ولی ما برای رسیدن به کمال انسانی و آرامش روح و سوار شدن بر کشتی نجات در این مسیر قدم برمی‌داریم در حالی که کار مرتاض کجا و در مسیر عزیز خدا بودن کجا! قطعاً قیاس مع الفارق است.

**زیارت امام رضا با پای پیاده

به شکر خدا پیاده‌روی تا حریم منوّر امام هشتم علی ابن موسی الرضا علیه السّلام هم در ایران چند سالی است رواج پیدا کرده است و مشتاقان زیادی در این مسیر گام برمی‌دارند و به سمت قطعه‌ای از بهشت امام رضا علیه السّلام حرکت می‌کنند جالب است بدانید امام رضا علیه السّلام در جریان هجرت تمدن‌ساز خویش از مدینه به خراسان، از شهرهای مختلف کشورمان از جمله شلمچه، آبادان، اهواز، رامهرمز، بهبهان، اقلید، ابرکوه، یزد، نیشابور، طوس و سرخس عبور و این سرزمین را برای همیشه به قدوم مقدس خویش متبرک ساخته‌اند و مردم این مناطق نیز در مناسبت‌های مختلف یاد و نام آن امام رئوف علیه السّلام را گرامی می‌دارند.

روایتی نورانی از رئیس مکتبمان امام صادق علیه السّلام در این مورد است که به یکی از اصحابشان می‌فرمایند: «کسی که به قصد زیارت امام حسین علیه السّلام از منزلش خارج شود، خداوند بابت هر قدمی که برای زیارت اباعبدالله علیه السّلام برمی‌دارد، یک حسنه برایش می‌نویسد و یک سیئه از او محو می‌کند. وقتی که به حرم می‌رسد، خداوند او را جزء صالحین برگزیده می‌نویسد. وقتی مناسک او تمام شد، خداوند نام او را جزء فائزین می‌نویسد. وقتی می‌خواهد بازگردد یک فرشتۀ الهی در مقابل او قرار می‌گیرد و می‌گوید: رسول خدا صلی الله علیه و آله به شما سلام می رساند و پیغام می‌دهد که عمل را از سرگیر که گذشته‌ات بخشیده شده است.»(کامل الزیارات باب ۴۹/ص۱۳۲الی ۱۳۵ )

در آخر بگویم این متن قطره بسیار کوچکی از دریای بی کران معرفت زیارت اربعین سیدالشهدا علیه السّلام بود.

انتهای خبر/

Go to TOP