وضعیت مخابراتی منطقه/چند نفر در شهرستان فریدونشهر به تلفن و اینترنت پرسرعت دسترسی دارند؟

به گزارش خبرنگار پونه زار در گفتگو با رئیس اداره مخابرات فریدونشهر، شهرستان فریدونشهر به علت وسعت و وجود ناهمواری ها و کوهستانی بودن یکی از مشکل ترین مناطق برای ارائه خدمات ارتباطی در نقاط دوردست است. با وجود این با تلاش این اداره تمام بخش شهری شهرستان و هفت نقطه ی روستایی از تلفن سیمی که قابلیت اتصال به اینترنت پرسرعت از طریق ADSL را دارند، برخوردار شده اند که هم اکنون از این بین حدود 1770 شماره از طریق ADSL به اینترنت پرسرعت متصل هستند.

امّا در تمام نقاط دیگر روستایی، روستائیان از تلفن های سیار GSM استفاده می کنند که این تلفن ها بجز دفاتر خدمات ارتباطی واقع در روستا، به علت نبود امکانات فنی به علت بار هزینه ای بالا، توانایی اتصال به اینترنت را ندارند و فعلا هیچ برنامه ای جهت تأمین اینترنت این روستاها وجود ندارد. در ضمن از بین این روستاها 8 روستا تاکنون هیچ گونه خط ارتباطی نداشته اند که پس از تصویب طرح USO (طرح خدمات اجباری) توسط دولت، مخابرات موظف شد در این روستاهای زیر 20 خانوار حداقل یک خط تلفن GSM جهت ارتباط با خارج روستا برقرار نماید. که این اتفاق به همت اداره مخابرات فریدونشهر افتاد و هم اکنون همه ی روستاهای شهرستان توانایی ارتباط تلفنی با خارج از روستا را دارند.

خوب است بدانید که در کوهستان های فریدونشهر که گاهی پای آنتن تلفن همراه اپراتور اول یعنی “همراه اول” می لنگد با تدبیر مخابرات، گوشی از طریق خدمات رومینگ به طور خودکار به شبکه GSM متصل می شود و توانایی ارتباطی کسب می کند که در این مواقع لوگوی اپراتور تلفن همراه که برای همراه اول IR-MCI است به IRN70 و یا 43270 تغییر می کند.

گفتنی است در صورت اجرای طرح رومینگ ملی و پیوستن هر سه اپراتور به این طرح، آنگاه خدمات ذکر شده در نقاطی که اپراتورهای تلفن همراه آنتن نمی دهند برای هر سه اپراتور فعال می شود و شما می توانید حتی در پشتکوه دوم از سیمکارت ایرانسل یا رایتل خود استفاده کنید کما این که الان این خدمت برای مشتریان همراه اول فراهم است.

البته علاوه بر شرکت مخابرات یک شرکت خصوصی دیگر اینترنت پرسرعت را با فناوری جدید بیسیم در سطح فریدونشهر و چند روستای نزدیک ارائه می دهد.

نکته ی قابل تأمل این جاست که شهرستان فریدونشهر طبق سرشماری مرکز آمار ایران در سال 91 دارای 152 آبادی ساکن و عشایری است که از این بین تنها هفت روستا و دو شهر آن به اینترنت دسترسی دارند و باقی نقاط از هر گونه بستر برای تأمین اینترنت محرومند.