هشتادمین گزیده وبلاگ های استان اصفهان منتشر شد
لطیفه های گریه آور
وبلاگ “سرباز صفر جنگ نرم” نوشت:
سرگرمی و لطیفه از لوازم و ضروریات یک فرهنگند و البته می توانند به عنوان یک چاقوی دو لبه ابزاری برای تخریب فرهنگ نیز باشند ،گریه آور است وقتی شخصی بر سر یک شاخه نشسته و به بهانه تفریح با تیشه لطیفه های مخرب بر بنیان های فرهنگی خود میزند،گریه آور است که تمام باور های یک ملت به سخره گرفته شود و افرادی هم پیدا شوند و به آن بخندند،گریه آور است لطیفه هایی که هیچ فرهنگ و ادب و اعتقادی برای ما باقی نمی گذارند و مانند خوره ای مادامی که ما در مستی قهقهه ها هستیم ما را از ما تهی می کنند.
می خواهیم بخندیم؟ اما به چه قیمت؟ می خواهیم دیگران را بخندانیم؟ به چه قیمت؟ آیا تا به حال به هزینه های هنگفتی که در قبال بعضی از شادیها می پردازیم تامل کرده اید؟ گنج واقعی یک ملت به فرهنگ ،باور ها و اخلاق و آئین یک ملت است؛ چقدر در جک هایی که این روز ها در دستهایمان رد و بدل می شود از این گنج هزینه می کنیم؟ آیا نمی ترسیم که دیگر چیزی از آن برای ما و خانواده و جامعه و آیندگانمان باقی نماند؟
*********************************************
واجبی که با احیای آن دنیا گلستان می شود
وبلاگ “انتظار نصرآباد“ نوشت:
نه جنگ می خواد، نه چنگ ، با یک تذکر زبانی ساده،
اگر یه نفر نه، 10 نفر به یه نفر بگن حجابت را رعایت کن، اگر سنگ پا قزوین هم باشه، کم میاره گوش میده.
اما ما فکر می کنیم حرفمان اثر نداره، هیچی نمیگیم، انتظار داریم یه اکیپ با زور بیاد این کارها را جلوشو بگیره، چنین انتظاری هم….، این میشه که بدحجابی و سایر منکرات زیاد میشه.
*********************************************
درد بی درمان
وبلاگ “وبگردی و وب نویسی” نوشت:
یکی از مشکلات و معضلات بزرگ خیلی از خانواده ها در این موقعیت حساس گرانی و بیکاری و انواع دردهای سخت درمان یا بی درمان اقتصادی و اجتماعی و … ، داشتن پسر یا دختر بیکار و بیمار ( روحی یا اخلاقی و رفتاری ، خصوصا درگیر اعتیاد خانمان برانداز ) هست.
کم نیستند خانواده هایی که از این جهت به نوعی درد بی درمان دچارند، یکی از دلایل عمده رسیدن به چنین وضعیت بغرنج و جانکاهی، رعایت نکردن نکات مهم و حساس تربیتی در سال های کودکی و نوجوانی و جوانی فرزندشان هست.
*********************************************
نشریه دجالواره
وبلاگ “سیدالشهدا (ع) اژیه” نوشت:
در این نشریه به آسیبهای استفاده از ماهواره پرداخته ایم . برای دریافت نشریه بصورت pdf به ادامه مطلب بروید.
*********************************************
شهرداری، تابلوی دینداری شهر
وبلاگ “هزار حرف نگفته” نوشت:
اینروزها که در خیابان ها و چهارراهها رفت و آمد می کنیم به خوبی متوجه تابلوهای جدید تبلیغاتی (ایستاده) که توسط شهرداری نصب شده می شویم که در نوع خود جالب و نو می باشد.
بنا دارم یک تشکر ویژه از مسولین فرهنگی شهرداری داشته باشم. با توجه به اینکه این تابلوها جهت تبلیغات در شهر استفاده می شود، اما دلسوزان و متعهدانی در شهرداری شهرمان مشغول هستند که جنبه ی فرهنگی و اجتماعی شهر را هم از نظر دور نینداخته اند و از این تابلوها برای ارتقای آگاهی و بینش مردم نسبت به مسئله ی حجاب، دین، ماهواره و … استفاده می کنند که به طورمحسوس از هر طرف در میادین و چهارراهها به چشم می خورد و باعث تغییر فکر و جهت دهی بینش مردم می شود و چه خوب است که این جهت دهی در راه اعتلای دین و اخلاق صورت می گیرد.
*********************************************
وزیر ارشاد در مجلس بازخواست شود
وبلاگ “فرهنگی نطنزپرس“ نوشت:
خدایا چرا نمایندگان مجلس در سئوال و استیضاح وزیر فرهنگ تعلل می کنند؟
آیا نمی بینند این عملکرد ضعیف فرهنگی و عملکرد قوی ضد فرهنگی و ضد اسلامی را؟
آیا پس از دو سال باز هم منتظر شاهد و بینه و شاکی هستند؟
مگر نماینده مجلس وکیل مردم نیست؟
وکیل به چه معناست؟
*********************************************
خفاشها با روز قهر هستند
وبلاگ “خاطرات جهادی“ نوشت:
ما آدم ها باید خیلی مراقب باشیم که عادت ها از طرفی و چالش ها و دشواری های زندگی از طرف دیگر گیرنده های حسی ما را فلج نکنند. وگرنه به قول مولانا در این کاخ بزرگ و هزار گوشه زندگی که در جای جای آن نعمت و موهبتی برای متنعم شدن و لذت بردن وجود دارد، می گردیم و از بین اینهمه، چاهی را پیدا می کنیم و در عمق تاریکی آن اقامت می کنیم! چقدر عجیب… ما آدم ها به طرز فوق العاده ای این توانایی «ناتوان کننده» را داریم و از قدرت تخریب گرانه آن بیخبریم.
هربار که از طلوع و غروب زیبای خورشید شگفت زده نمی شویم… هربار که آسمان شب را با لذت و شگفت زدگی تماشا نمی کنیم… هربار که خوراکی های خوشمزه را با اشتها می خوریم و توجهی به شگفت انگیزی این خوردنی ها و خوردن ها و سیر شدن ها نمی کنیم…
*********************************************
همین که هستی کافی است
وبلاگ “واژه بیدار” نوشت:
این روزها گفتن به درک برای خیلی ها راحت شده.
درک می خواهد که محرومیت را احساس کنی
درک می خواهد که به راحتی آب خوردن به
فقر(فرهنگ و اقتصاد) مردمت به درک نگویی.
درک می خواهد که هوای هوای مردمت را داشته باشی.
گاهی فقط باید باشی ، همین که باشی خودش یک دنیا ارزش دارد
گاهی نیاز نیست دستت خیلی پر باشد همین که دستی
را به گرمی و محبت در دست داشته باشی کفایت می کند.
*********************************************
