گوشهایمان را تیز کنیم بحران جدی است

هشدار در مورد کمبود آب و صرفه جویی در مصرف آن مسئله تازه ای نیست و شاید آنقدر این مسئله مطرح شده که گوش هایمان به عادت همیشه از آن می گذرد و ذهن همچنان به روزمرگی های خود ادامه می دهد.
اما این بار موضوع جدی است، بسیار هم جدی است…
شاید باورتان نشود که اگر گوش هایمان به همین منوال بدهکار هشدارهای پی در پی کارشناسان، مسولان و رسانه های جمعی نباشد ظرف فقط چند سال با یک برهوت مواجه خواهیم شد.
شاید با خود بگویید این تنها یک فرضیه بی اساس باشد و تنها برای جلوگیری از مصرف بی رویه آب گفته می شود، اما متاسفانه این یک واقعیت دردناک پیش روی ۳۰ سال آینده ماست.
یک مثال ساده کافی است تا در یابید این اتفاق چندان هم عجیب نیست و اگر به مردم اصفهان تا همین ۱۵ سال پیش می گفتند که ظرف مدت ۱۵ سال رودخانه زاینده رود به طور کامل خشک خواهد شد کسی آن را باور نمی کرد اگر تعارفات را کنار بگذاریم و کمی واقع بین باشیم این اتفاق خیلی پیش تر افتاده است و باز شدن گاه و بی گاه رودخانه در چند سال اخیر نفس مصنوعی و مقطعی برای زنده رود بوده است.
دریاچه هامون در سیستان، دریاچه پریشان در فارس، دریاچه ارومیه تنها نمونه های بزرگ شده و نمایان خشک شدن منابع آبی کشورمان می باشد.
طی چند روز اخیر اعلام شد که سد زاینده رود حتی ذخیره لازم برای تامین آب شرب مردم منطقه را ندارد، چه رسد به اینکه بتواند زاینده رود را زنده نگه دارد.
بحران بسیار جدی است، پس گوشهایمان را این بار برای یک بار هم که شده تیز تر کنیم، چرا که بخشی از باز کردن گره این مشکل در دستان فرد، فرد جامعه است.
برخی نظرات کارشناسی حکایت از آن دارد که صرفه جویی روزانه یک شیشه آب معدنی توسط هر فرد می تواند مشکل آب شرب کشور را حل کند، این اتفاق تنها با یک دقیقه کمتر زیر دوش حمام قرار گرفتن می تواند بیفتد، این ساده ترین کاری است که می شود کرد.
اگرچه بحران آب طی سال های اخیر تنها به اصلاح الگوی مصرف شهروندان ربط ندارد اما به طور قطع تاثیر مصرف درست آب بیش از آن چیزی است که در تصور بگنجد.
با هر دقیقه دوش گرفتن بین ۲۰ الی ۴۰ لیتر آب مصرف می شود پس فکرش را بکنید که تنها یک دقیقه کم کردن از زمان دوش چه کمکی به صرفه جویی آب کرده ایم.
در کنار این مسئله اما باید به نکته قابل توجه تری نیز اشاره داشت و آن استفاده از سفره های آب زیرزمینی است که به طور قطع عمده ترین مشکل بحران آب را در کشور در بر گرفته است.
متاسفانه طی سال های اخیر هر استانداری که مشغول به کار می‌شود، توسعه کشاورزی، صنعت و دانشگاه را در دستور کار خود قرار می‌دهد، غافل از آنکه همه آن اقدامات نیاز به آب داشته و برای ما که با محدودیت آب مواجه هستیم، مشکلات بسیاری را به وجود خواهد آورد. در صورتی که مثلا به جای افزایش سطح زیر کشت باید درآمد را در واحد سطح بالا ببریم.
به باور کارشناسان به دلیل استفاده از چاه های عمیق سفره های آب زیر زمینی خشک و در نتیجه آن حتی اگر بارندگی طی ۲۰ سال دو برابر شود باز هم نمی تواند جبران خشکی زمین ها را داشته باشد.
و این یعنی باید منتظر یک اتفاق خزنده و در عین حال وحشتناک در سطح کشور باشیم و متاسفانه باید گفت اگر وضعیت به همین منوال پیش برود باید منتظر درست از آب در آمدن پیش بینی ناسا مبنی بر کویر شدن ایران در سی سال آینده بود.
چاره ای نیست انگار باید گوش هایمان را از خواب بیدار کنیم و این بار هشدار ها را جدی بگیریم.
کمی تامل و کمی دورنگری (و نه البته خیلی دور) می تواند ما را به این نتیجه برساند که تمامی ما در پیش برد ایران به سمت کشور ارواح سهم مهمی داریم.
مسئله عجیبی نیست که به زودی کشورها برای تصاحب منابع آبی به جنگ با یکدیگر بر خواهند خواست که در این میان سهم ایران در این نبرد تنها یک فاجعه عظیم خواهد بود.
گوشهایمان را ین بار باید تیز تر کنیم بحران جدی تر از تصور ماست…