قوم برتر(نامه دوم)
مسئول محترم سایت پونه زار
سلام عليكم
قبلا از اینکه بر اساس عمل به ماموریت ذاتی خبرنگاری پذیرفتید مطالب بنده را بی کم و کاست در سایت بگذارید از شما تشکر می کنم. همینطور برای پاسخگویی سریع شما. اما قبل از اینکه وارد بحث قوم گرایی شوم ذکر چند نکته را خدمت شما و عزیزانی که این سلسله مطالب را می خوانند، ضروری می دانم.
الف- اینکه بنده خودم را معرفی نکردم تنها به این دلیل است که مخاطبین ارجمند بدون توجه به قومیت و هویت نویسنده این امکان را داشته باشند تا با نگاهی فراقومی مطالب را بخوانند و دچار قضاوت قبلی نشوند. همچنین خودم بتوانم از قومیت خودم نیز بی پروا انتقاد کنم.
ب- بدون تردید نوشته های بنده با کنش و واکنش های مختلفی از سوی هم شهرستانی های عزیزم مواجه خواهد شد و در رد یا تایید مطالب بنده نظراتی را ارسال خواهند کرد. بنده همین ابتدای کار عرض می کنم که تا هرجایی لازم باشد آماده ی بحث و تبادل نظر با مخالفان و موافقان خواهم بود اما چنانچه کسی به بنده توهین کند هیچ پاسخی نه مثبت و نه منفی در قبال ایشان نخواهم داشت.
ج- بنده گرایشات قومی را به عنوان یک زیان و یک خطر مورد بحث قرار داده ام و دیدگاهم به گرایشات قومی تنها از لحاظ پاسداشت خرده فرهنگ های اقوام مثبت است و لاغیر.
د- از دید بنده هرکس با هر قومیتی قابل احترام است و با این دیدگاه پیشاپیش به همه ی مردم عزیز شهرستان ادای احترام کرده و عرض می کنم اگر در مطالب آینده سخنی انتقادی از قومی را مطرح می کنم تنها برای آسیب شناسی است و هیچ منظوری در کار نیست.
ه- در آستانه ی ورود به قرن پانزدهم هجری شمسی حتما همه ی ما به تاثیر زبان گفتگو و تفاهم پی برده ایم و می توانیم با نقد و تحلیل صحبت های یکدیگر به یک خرد جمعی برسیم. با این تصور منتظر نظرات سازنده و ارزشمند شما حتی در قالب انتقاد هستم.
مجددا از سایت پونه زار برای اینکه فرصت طرح این مطلب را با وجود حساسیت هایی که در پی دارد به بنده داد تشکر می کنم. به یاری خداوند به زودی اولین بخش از بحث را تقدیم خواهم کرد. با آرزوی موفقیت برای ملت عزیز ایران
ارادتمند شما : یک دوست
